Spitssnuitdolfijn strandt door onderwatergeluid

Al langer werd vermoed dat massa-strandingen van walvissen als spitssnuitdolfijnen, grijze dolfijnen, grienden en butskoppen te maken hebben met door mensen gemaakte onderwatergeluiden. Met name marine-oefeningen met sonar-apparatuur om onderzeeërs op te sporen, die krachtige geluidspulsen afgeven, leken de boosdoener.

Juist de genoemde walvissoorten maken buitengewoon diepe en lange duiken (dieper dan 1 km, soms anderhalf uur) en lijken daarbij erg afhankelijk van de ´sonar´- geluiden die zij zelf uitstoten om prooien te vinden en vijanden te ontwijken. In 2008 werden zelfs in de V.S. rechtszaken gevoerd om zulke marine-oefeningen te verbieden. Die mislukten omdat niet bewezen kon worden dat walvissen last hadden.

Dat bewijs is er nu wel. Spitssnuitdolfijnen van De Blainville (een soort die heel soms in Nederland aanspoelt, zie hier) vertrekken actief uit een zeegebied waar sonar-oefeningen worden gehouden, en keren pas terug wanneer het geluid is gestopt. Ook onderbreken de walvissen diepe voedselduiken in reactie op sonargeluid.

Lees het hele artikel op Faqt.nl