De provincies Groningen, Drenthe en Gelderland hebben met een groot aantal landbouworganisaties en natuurbeheerders afspraken gemaakt over de biologische bestrijding van Jacobskruiskruid. Dit is een voor mens en dier zeer giftige wilde plant, die zich sinds enkele jaren zeer snel verspreidt op met name rijke zandgronden en lichte klei.
Jacobskruiskruid (Jacobaea vulgaris) is een tweejarige plant, die met gele bloemen bloeit. In veel Europese landen is de schadelijke plant allang bekend, maar in Nederland duikt het onkruid pas sinds kort op grote schaal op. Natuurbeheerders vermoeden dat dat onder andere komt door het biologisch beheer van wegbermen en weilanden.
Consumptie van Jacobskruiskruid kan dodelijk zijn voor mens en dier. De gifstoffen tasten de lever aan, die daardoor onherstelbare schade oploopt. Ook als de plant is afgemaaid blijft hij giftig. Een van de gemaakte afspraken is daarom dat Jacobskruiskruid handmatig uit hooi, kuilgras en ander veevoer moet worden verwijderd, zo blijkt uit een afsprakenlijst van de provincie Gelderland.
Ook is afgesproken dat wegbeheerders zaad van Jacobskruiskruid gaan verwijderen uit zaaigoed voor wegbermen. Daarnaast dient elke weilandbeheerder er voor te zorgen dat de planten zoveel mogelijk worden gerooid en vernietigd. Daarvoor zijn al speciale harken in de handel. In het buitenland is ervaring opgedaan met succesvolle biologische bestrijding op grote schaal, maar dat moet in Nederland nog van de grond komen, aldus de provincie.
Het Jacobskruiskruid kan niet definitief worden vernietigd, want het is ondanks de overlast wel een waardevolle plant. Voor veel insectensoorten is het voorkomen van de plant onontbeerlijk. De Sint-Jacobsvlinder is zelfs naar de plant vernoemd, omdat de rupsen van deze vlinder zich alleen met Jacobskruiskruid kunnen voeden.