Marjon onthult met scherp gehoor de geheimen van de oehoe

De oehoe zegt ‘oehoe’. Dat weet iedere natuurliefhebber. Maar Marjon Savelsberg kan aan het geluid van Europa's grootste uil individuen onderscheiden, en zelfs gedrag lezen. Verslaggever Gert Elbertsen gaat met Marjon oehoes afluisteren op de Sint-Pietersberg.

“Ik ben eigenlijk een soort voyeur, maar dan ’s nachts en op basis van geluid”, vertelt Marjon. Sinds 2016 luistert ze zo vaak mogelijk naar de oehoes in de ENCI-groeve bij Maastricht. Er werd altijd aangenomen dat er één paartje oehoes in de groeve broedde, maar Marjon ontdekte een tweede paar. En dat deed ze op basis van subtiele verschillen in de territoriale roep, de oehoe.

Marjon studeerde op het conservatorium en heeft daarom een bovengemiddeld gevoelig gehoor. “Meestal hoor ik het verschil, maar sommige mannetjes lijken erg op elkaar.” Dan heeft Marjon altijd nog een geheim wapen achter de hand: haar computer. “Daarop kan ik berekenen hoelang alle verschillende stukjes van de roep duren en op welke toonhoogte ze zitten. Zo weet ik waar alle verschillende individuen zitten.”

Maar niet alleen individuen worden herkend door Marjon, ook gedrag kan door haar worden afgelezen. Bijvoorbeeld het paren. “Dat begint met de territoriale roep; de oehoe. Dat gaat over in opwinding, een hoe-hoe-hoe-hoe-hoe. Op het moment van de  paring zelf hoor je een zogeheten 'copulation squeal', een hoog krijsje.”

Inmiddels heeft Marjon duizenden uren doorgebracht met de oehoes. “Het is m’n hobby, m’n passie. Dit is wat ik doe.”  Het luisteren naar oehoes verveelt nooit. “Ik vind het elke dag weer mooi."