Advocaat van de natuur en spreekbuis van het milieu.

Nathalie Baartman: Nederlandse tuintjes

  •  
22-03-2015
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
baartman_02.jpg
Zomaar een wandeling door zomaar een dorp. De tuinen zijn stuitend. Overal ligt grint. En precies midden op het grint staan smalle, hoge bloempotten waaruit vergeelde plukken siergras hangen. Zinloze objecten van steigerhout met verroest metaal op betonnen sokkels staren me zielloos aan. Vierkante vlakken met stukjes boomschors. Alles omringd met een stenen richeltje, een donkergrijs randje. Geen krokus te bekennen.
Klaar. Klaar voor ‘t hele jaar, moeten de bewoners gedacht hebben bij ‘t aanleggen van deze ontgroening. Ze zitten achter de vensterbanken, iPad op schoot, boeken reisjes voor de zomer. Tripjes op een olifant. Natuur is leuk voor op vakantie. Op elke vensterbank staan vazen in tweetallen, die qua kleur en symmetrie volledig afgestemd zijn op die ene bloempot buiten. Kindjes voor de televisie. Voor de ramen hangt een wit beschilderd woord van hout. Home. Dat had voor mij niet gehoeven dat woord. Ik zie zo wel dat ze thuis zijn.
De betegelde verveling vliegt me aan. Ik wil op ramen kloppen en roepen: ‘Ik snap dat jullie op zaterdagmiddag liever smurfenijs eten in Fun City, of hoe heten die ondergrondse ballenbakken, dan grasmaaien, schoffelen en buxussen bijknippen. Maar dat jullie besloten hebben: we hakken de hosta’s eruit, graven het gazon weg en we doen keien. Niet te vatten. Niet- te- vatten.
Nou, goed. Het is handig voor later: zo’n kerkhof aan huis. Je doet de voordeur open en je bent er al. Vrolijkmakend is het niet. Hoezo geen bloemen!? Waren jullie al depressief? Of zijn jullie dat hier geworden?’
De hele buurt lijdt er aan. Collectieve depressie. Kan zo op ‘t straatnaambordje. De sfeer van stoeptegel is slecht voor de mentale gezondheid. Als je je stelselmatig tussen tegels begeeft, wil je ermee smijten. Zo werkt dat. Dat heb je niet met een vlinderstruik. Daar ga je van zingen.
Hier zingt geen merel meer. Ik krijg de behoefte om de versteende stilte te doorbreken met een schreeuw: ‘Waarom grint, mensen? In godsnaam mensen!’ Waarom geen blokjes lego? Is ook onderhoudsarm. Scherven tuinkabouter? Muesli? Een tuin vol muesli. Hoe leuk is dat. Je maakt kans op vogels en op aanspraak.
Ik graai in mijn jas. Ja, ik heb altijd zaad op zak. Een klein handje goudsbloem, judaspenning, stokroos. Ik strooi het uit met de hartelijke groeten van de wind. Strooi ik het uit, over het grint. Groen tegen grijs. Leven overwint.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Maandag, woensdag en vrijdag versturen wij je alle informatie uit de radio en tv-uitzending en het laatste internetnieuws.