Niemand - ik herhaal: Niemand zou mogen praten over 'Mijn' als het gaat over dieren in de natuur. Dat hebberige, bezitterige past niet. Dat vindt zelfs de schrijver van het boek 'Mijn Roofvogels': Rob Bijlsma.
Maar de serie waarin zijn boek verschijnt heet nu eenmaal 'Mijn'. Mijn Wadden, Mijn Roemenië, Mijn Schaken, Mijn Frankrijk...
Dat ene woordje is ook meteen de enige kritiek op het boek. Want niemand kan beter en bevlogener en verantwoorder over roofvogels praten en schrijven dan Rob Bijlsma. Al veertig jaar onderzoekt hij ze op de Veluwe en inmiddels ook al ruim twintig jaar in Drenthe. Rond zijn woning ligt een uitgebreid natuurgebied van zo'n 45 vierkante kilometer. Ik maak me sterk dat Rob alle roofvogels van het gebied gezien heeft en van een groot aantal precies weet waar ze broeden.
Om ze te kunnen volgen moet je ze van verre kunnen zien en dat lukt eigenlijk alleen als je een dag lang hoog in een boom gaat zitten. Voor Rob is dat zo gezegd zo gedaan. Hij heeft vlak onder de top van een tiental hoge bomen in het gebied een paar takken verwijderd, vaak zijn het sparren en hij noemt dat zijn zichtbomen. Vanuit zo'n hoge positie gaat hij een halve of hele dag de omgeving afspeuren.
Dan zijn er ook bewoonde nesten die hij regelmatig controleert. Weer even naar acht tot tien meter hoogte de boom in klimmen. Vroege Vogels gaat mee met Rob - al blijft de verslaggever nestjes op de grond. Een lange en bijzondere reportage. Hoe gaat het met de buizerd kuikens van net een week oud als het weer zo guur is als de eerste weken van mei 2012?