Mereldagboek – Slot_24_08_2010

Dit is mijn laatste bijdrage aan dit weblog. Een mooie tijd om terug te kijken op een seizoen Lex & Luca in onze Nijmeegse achtertuin. Ik blijf de merels volgen, natuurlijk, het papieren dagboek gaat verder! Ooit hoop ik nieuwe verhalen met jullie te kunnen delen. Vanaf nu heb ik ze weer een tijd voor mezelf.
Het was een onzeker, aarzelend begin. Na de dood van Bert en het vertrek van zijn vrouw Baps, namen Lex en Luca begin dit voorjaar bezit van de tuin. Een mooi, energiek merelstel. Een groot contrast met Bert en Baps die, na een regeerperiode van vijf jaar, oud en gebrekkig begonnen te worden. Poot- en vleugelblessures, moeizame ruiperioden. Ze teerden op hun ruime ervaring, en misschien ook een beetje op mijn rozijnen…

Lex en Luca  hebben niet veel geluk gehad dit seizoen. Vijf nesten en 20 tot 25 eieren later zijn hooguit drie jongen zelfstandig geworden. De belangrijkste oorzaak is het “ruime aanbod” aan rovers. Katten natuurlijk, die zijn overal. En eksters (40 meter verderop zit een eksternest). De laatste jaren is ook de sluwe, behoedzame gaai hier ingeburgerd geraakt. Nu is het beurt aan sperwer en havik. Ze zullen de stad veroveren, ongetwijfeld. De voedselketen wordt steeds complexer en completer, althans als we de stad groen maken en houden. Weg met die tegeltjestuinen!

Als ik voor dit jaar één beeld moet noemen dat op mijn netvlies gebrand staat, is het wel het kopje van Baps, zittend op haar nest. Twee weken lang ging ik iedere ochtend kijken hoe het met haar ging, terwijl ze binnen het territorium van Lex en dochter Luca zat te broeden op haar ene vruchteloze ei. Een bizarre situatie, tragisch misschien. Maar wat een bewonderenswaardige wilskracht! Dat ene merelkraaloogje, mij aanstarend vanuit de haagbeuk. Onvergetelijk.

Hay Wijnhoven, 24 augustus ’10