Melissa Franck: Een wolf in schaapskleren

Het is zondagmorgen, we zijn lekker aan het tutten in onze joggingbroek, ontbijtje erbij en een lekker bakje koffie. Ik sta op om nog een keer bij te schenken. Dan zie ik op de grond een klein streepje bloed liggen. “Heb je misschien bloed aan je voet?” vraag ik. Mijn man staat op, checkt zijn voeten, maar nee, niets! Ik kijk ook nog eens onder mijn voeten, maar bij mij ook geen sporen van gestoten tenen of gescheurde nagels.Dan kijken we elkaar aan, paniek verschijnt in onze ogen. Nee toch, wordt ons romantisch ontbijtje weer eens wreed verstoord door het moordlustige wezentje bij ons in huis? Mijn man trekt de plinten van de keuken opzij, kruipt onder het keukenkastjes en roept; “ja, hoor het is weer eens zo ver”. Met een rood hoofd komt hij onder de kastjes vandaan met in zijn hand een stijve ekster, nog helemaal intact en met de paniek nog in de kraaloogjes te zien. Niet te geloven, hoe heeft ze die nou naar binnen gekregen? Ons moordlustig beest, een schattig uitziende halve Macoon, heeft met haar amper 40 cm lang een hele ekster door het kattenluikje van 20 bij 15 cm gesleept. Kun je je dat voorstellen? Nou, ik snap het nog steeds niet! Deze is dan wel dood maar de vorige keer nam ze een levende kauw mee naar binnen. Die heeft in paniek de hele kamer rondgevlogen met alle denkbare gevolgen vandien.

Mijn man kijkt voor de zekerheid nog maar eens een keer onder de keukenkastjes en komt nu tevoorschijn met een halve dode duif, de rest van de duif vraagt om grover schoonmaak geschut. Intussen ligt de aanstichter heerlijk op de bank, haar snorhaartjes trillen. Ik weet het zeker; die ligt nog na te genieten van de wrede moorden op onschuldige beestjes. Het is onmogelijk om boos op haar te worden, zo schattig ligt ze daar. Ze heeft echt een gespleten persoonlijkheid; aan de ene kant is ze een lief aanhankelijk katje en aan de andere kant een intens wrede moordenaar.

Overal in ons huis kom ik lijken tegen, een kikker met maar 1 poot, een muis, die zo zat vastgeplakt aan de vloer, dat ik er een spatel bij moet halen om de verschillende organen van de vloer te krabben. Dan spreek ik nog niet eens over de moorden die ''live'' gebeuren. Piepende muizen, vogels en krijsende kikkers. Ik heb al wat aardig moorden helpen voorkomen, maar soms ontbreekt het me aan de moed om zo'n halfaangevreten kermende vogel, muis of kikker uit haar bek te trekken. Sorry, ik ben maar een held op sokken, onze Tinka een wolf in schaapskleren.