Martin Wings: Stad zonder vogels

We proberen al geruime tijd om vogels naar ons dakterras te lokken, we missen ze erg. Negen maanden wonen we nu al weer in de stad, daarvoor woonden we op het platteland aan de rand van een bos en met een grote tuin. Nu moeten we het doen met een dakterras gelegen aan een drukke weg. We missen de mussen, merels, vinken, boomklevertjes, spechten, Vlaamse gaaien en wilde duiven. We zijn niet veeleisend, met wat mussen, merels en een enkel koolmeesje zouden we al tevreden zijn. Maar ze mijden ons, of toch op z`n minst ons dakterras en dat terwijl we dat terras vol gezet hebben met forse plantenbakken, waar ze kunnen neerstrijken en in de aarde woelen.Aan een van de muren hebben we een voederhuisje gehangen, met in de winter vetballen, pinda`s en een zaadmengsel, in het vroege voorjaar met broodresten, niets helpt.

De laatste broodresten lagen een half jaar later nog in het voederhuisje en die heb ik onlangs weggegooid. Wat nu opviel was dat die broodresten nog volledig intact waren, alsof ze er gisteren neergelegd waren. Je zou toch verwachten dat die vergaan, verteerd worden door schimmels en micro-organismen, maar nee, niets daarvan. Zouden we een hele snee brood op het voederhuisje hebben gelegd, dan konden we die bij wijze van spreken een half jaar later  gewoon beleggen en opeten.

Dat is toch niet normaal? Wat verkopen ze tegenwoordig voor een rotzooi, die men voor het gemak maar brood noemt, maar blijkbaar stijf van de conserveringsmiddelen staat. En dat eten wij dus. De vogels kijken wel uit, zijn slimmer of uitgestorven? Wij hebben het opgegeven, dan maar geen vogels. Wel trekken de planten spinnen en ander insecten aan, ook leuk om naar te kijken, een mensenhand is gauw gevuld.