Marlies Verhelst: Warm

Ik check de inhoud van mijn tas: handschoenen, wollen vest en extra sjaal. Ik ben er klaar voor. Het is koud buiten. Ik zet er flink de pas in om niet teveel af te koelen. Als ik de school waar ik werk, binnenloop, komt de warmte mij tegemoet. Dat valt mee! Bij de kapstokken is het rustig. Te zien aan het aantal jassen zijn er nog niet veel collega’s in het gebouw. Ik ontdoe me van mijn winterjas en werp een snelle blik in de spiegel. Achter me hoor ik de klapdeuren opengaan. Bepakt en bezakt met tassen, proefwerken en handelingsdelen komt een vrouwelijke collega aan. Ik draal en haal een kammetje door mijn haar, hoewel het goed zat. Dan draai ik me naar haar toe. Ze is bezig om haar leren jack los te ritsen. Haar gezicht lacht me boven een hagelwitte blouse toe. Ik staar naar het kledingstuk.

‘Is mijn blouse te netjes voor school?’ vraagt ze. ‘Ik twijfelde zelf ook al. Vind je hem wel leuk?’ Ik knik lichtjes en loop in de richting van de personeelskamer. Terwijl ik bij de automaat wacht tot mijn mok gevuld is, bekijk ik de vier aanwezige collega’s van top tot teen. Een jurk, een spencer, een jasje en een overhemd met gilet. Hè? Ik snap er niets van. Ik zet mijn mok neer en loop naar de kamer van de rector. Zijn deur staat uitnodigend open. Mijn baas is bezig zijn stropdas om te doen. Een colbertjasje hangt nonchalant over zijn bureaustoel.
‘Je wilde mij spreken?’
‘Nee, laat maar.’
Teleurgesteld druip ik af. Weet dan niemand dat het vandaag, vrijdag 15 februari, Warme Truiendag is? Het Klimaatverbond heeft iedereen opgeroepen om een warme trui te dragen en de verwarming enkele graden lager te zetten. Eén graad lager betekent 7% minder energieverbruik en dus 7% minder CO2-uitstoot. Jammer dat niet iedereen hier warm voor loopt. Laat het milieu niet in zijn hemd staan! Trek alsnog een dikke trui aan!