Mammoetpoep

Bijna iedere twee jaar duikt in de permafrost van de Siberische toendra een nieuwe verse mammoet op. De lokale bevolking is vooral blij met het kostbare ivoor van het dier. Zo niet voor Bas van Geel en Dick Mol. Hun hart gaat juist sneller kloppen van de poep van de mammoet.

Doordat vaak ook de ingewanden goed bewaard zijn dankzij de diepvrieswerking is het galgenmaal van de dieren tot in detail te bestuderen. Uit die maaltijd van de mammoet valt ook de leefomgeving te reconstrueren. Dat blijkt uit onderzoek van paleo-ecoloog Bas van Geel van de Universiteit van Amsterdam. Hij analyseerde onlangs voedselresten in de darmen van de zogenaamde Yukagir-mammoet. Deze wolharige mammoet werd in 2002 gevonden in het Siberische Yukagir, en leefde tijdens de koudste fase van de laatste ijstijd, zo’n 22.000 jaar geleden.