Lydia Wubbenhorst: Kaaskorst

De kaaskorst was echt de moeite waard. Niet zomaar een schrale korst waar ooit kaas in had gezeten. Hij lag op het terras in de tuin. Zodra de vogels hem hadden ontdekt, was er net zoveel drukte rondom de lekkernij als bij de kaasstal op de markt.Vooral de mussen, waarvan twee families in de tuja wonen, vlogen af en aan, schaarden zich in groepjes rond het gele halfronde ding en pikten naar hartenlust.

Steeds nieuwe clubjes kwamen 'shoppen' en haastten zich weer naar de boom om kwetterend rond te bazuinen dat er daar op de grindtegels beneden een feestje aan de gang was! Getjilp, gefladder, geroezemoes - het leek wel de Tweede Kamer tijdens een debat.
De mussen die aan de kaasmaaltijd zaten, hoorde je niet, overeenkomstig het gezegde: 'Als katjes muizen mauwen ze niet.'
Gelukkig waren er geen katten in de buurt; die houden er niet zo van over hoge schuttingen te moeten klauteren als dat niet noodzakelijk is en de buur(t)katten worden goed gevoed.
 
Opeens stond er een vrouwtjesmerel bij de kaaskorst. Hoewel, ze bleef een klein beetje op afstand, want de hongerige mussen hielden de buit bezet.
De merel bleef braaf toekijken. Je zag haar denken: "Wat lekker! Wat zou ik graag een snaveltje meepikken!" Maar dat deed ze niet. Ondertussen bleven de mussen elkaar afwisselen en aten hun buikjes rond.

Nog altijd stond de merel daar, roerloos, zonder een poging te doen mee te profiteren van het buitenkansje. Plotseling hipte ze een paar pasjes vooruit en de schransende mussen fladderden verschrikt op. Door hun plotselinge beweging deinsde de merel toch weer achteruit. Nu gaf ze een klein geluidje, haar eerste protest, al was het nog zo zacht. Ze draaide zich om richting kaaskorst, maar nog had ze haar snavel er niet ingestoken. Het water moest toch zo langzamerhand wel uit haar bekje lopen! Waarom kwam ze niet voor zichzelf op? Waar wachtte ze op? Voorzichtig stapte ze langs de korst. De voldane mussenfamilie vertrok naar huis. Echt bang voor de mussen scheen de merel niet te zijn. Het leek alsof ze het voedsel bewaakte!

Opeens streek een mannetjesmerel naast haar neer. Ze keken elkaar aan - even maar. Toen hipte het mannetje naar voren en stak zijn gele snavel in de kaas. Zij keek tevreden toe hoe hij zich tegoed deed.
Alsof ze lekker voor hem had gekookt.