Lonesome George blijft lonesome?

Iedereen die de Galapagos bezocht heeft, kent het verhaal van Lonesome George. Men dacht dat de grote schildpaddensoort op het eiland Pinta uitgestorven was. De laatste drie mannetjesschildpadden zijn daar in 1906 door onderzoekers van de Californian Academy of Sciences meegenomen. Er waren geen vrouwtjes.

Toch werd in 1971 op Pinta nog een mannetjesschildpad ontdekt. Hij verhuisde naar het Charles Darwin Center voor het fokprogramma en kreeg de naam Lonesome George. Men ging druk op zoek naar vrouwtjes, maar die zijn op Pinta niet gevonden. George kreeg wel gezelschap van twee vrouwtjes van Wolf Volcano van het eiland Isabella, een schildpaddensoort die heel dicht bij hem staat. Toch kwam het niet tot nageslacht. Als verklaring werd steeds gegeven dat George waarschijnlijk alleen is opgegroeid en nooit sociaal en seksueel gedrag heeft geleerd.

In augustus 2008 was er ineens hoop: een van de vrouwtjes had een nest met eieren. Iedereen op het centrum was uitgelaten. Zouden er dan toch nazaten komen van George? Maar begin november constateerde Freddy Villalva, degene die verantwoordelijk is voor het broedprogramma, dat verschillende eieren schimmel aan de buitenkant vertoonden en dat ze gewicht verloren. Begin december was duidelijk dat alle eieren onvruchtbaar waren. Een tegenvaller voor de CDF, die op nazaten van George had gehoopt.

Inmiddels is er genetisch onderzoek gestart naar de schildpadden van Wolf Volcano, in de hoop dat daar een verklaring ligt. Een andere mogelijkheid is dat een eerste leg gewoon niet gelukt is en dat het wachten is op een tweede. Mijn suggestie om zwarte netkousen te kopen voor de vrouwtjes om zo George te verleiden, werd geloof ik niet serieus genomen.