Len Moret: De Lesboom

Ik geeft het toe.
Ik heb bomen beklommen. Daarbij takken gebroken, ontbladerd en de bast beschadigd.

In Den Haag, het Zuiderpark, hutten gebouwd. In het struikgewas zo ver mogelijk van het pad. Takken met veel blad. Dat belemmerde het zicht op onze schuilplaats. Schuldig, als ik vertel dat ik een jaar later gewapend met hamer en spijkers na deze speelse vingeroefeningen een levensechte boomhut bouwde die werd gefabriceerd van planken uit naburige bouwwerken. Dat was op een hoogte van minstens vijf meter. Wij hadden daar veel plezier mee. Soms achterna gezeten door een boswachter, meestal onbelemmerd. We hebben ook in het “diepste geheim” fikkie gestookt op bouwrijp land.

Een asociaal stadsschoffie of een kind in de groei? Vandalen zonder god of gebod of verkenning van de techniek in de natuur.
Jaren later kregen mijn kinderen de gelegenheid om in georganiseerd verband de natuur te verkennen, al pionierend, palen met elkaar te verbinden om een stellage te maken en fikkie te steken. Zij leerden hetzelfde als hun vader in zijn jeugd, beter zelfs want zij werden begeleid door vrijwilligers die van nature pyromaan en stellagebouwer zijn. Hutten en tenten werden door mijn kinderen legaal en overal opgezet en fikkie steken werd met vergunning na een telefoontje naar de brandweer toegestaan als een lesdoel.

Op het terrein waar zij hun woudlopervaardigheden opdeden stond een boom. Het was een buitengewoon grillig gegroeide populier die de meest onhandige klimmer uitnodigde om de top te bereiken. Natuurbeschermers als wij zijn werd de kinderen verboden om in die boom te klimmen. De takken moesten heel blijven, de bast mocht niet beschadigen en de bladeren mochten niet van de takken worden geritst. Het toezicht hielp vooral om de kinderen het besef van verboden vruchten bij te brengen. Als de activiteiten beëindigd waren en de leiding naar huis, werd de boom volop beklommen. Ik herinnerde me dan altijd mijn eigen jeugd en in dat spagaat wenste ik ze dezelfde avonturen die ik ook meemaakte. Niet in georganiseerd verband als lesmethode maar zomaar volgens de eigen creativiteit.

Een creativiteit in samenwerking met een lesboom die onze kinderen de top laat bereiken. De goedige tolerantie van een boom die de kinderen in stilte opleidt tot volleerde klimmers, met respect voor hoogten, zonder angst, in het besef van eigen kunnen en mogelijkheden.

Een lesboom zou in geen enkel park of bos mogen ontbreken. Zeg nou zelf, als je nou toch natuur reserveert om honden uit te laten dan mogen onze kinderen toch zeker wel een klein stukje natuur gebruiken om hetzelfde te leren wat hun vaders en moeders, opa’s en oma’s, zonder playstation, ook leerden!