Kopenhagen dag 6 - Achturige Wachtdag

Echt wereldnieuws is het natuurlijk niet, al bereikten de berichten ook de Nederlandse media. De chaos bij de registratie voor de klimaattop in Kopenhagen op maandag duurde meer dan een achturige werkdag. Ik was een van de duizenden slachtoffers.

Normaal gesproken zou ik maar een paar woorden hebben vuilgemaakt aan de wanorde, maar nu kan ik niet omheen. Ik heb mijn hele dag in de rij doorgebracht en kan nauwelijks over iets anders schrijven. Er was voor gewaarschuwd dat het druk zou worden, want in het weekend waren enkele tienduizenden geinteresseerden voor COP15 in Denemarken gearriveerd. Officiele delegatieleden, vertegenwoordigers van bedrijfsleven, maatschappelijke organisaties en natuurlijk een enorm contingent journalisten.

Dus vroeg erbij, wat niet zo'n probleem mag zijn voor een Vroege Vogel. Om acht uur zou de registratie starten en om kwart over acht zette ik de OV-fiets vast aan een dranghek dat speciaal voor de conferentie was geplaatst. Nog twee honderd meter naar de ingang en dan schrikken, want de rij zag er nog langer uit dan ik vreesde. Pakweg 500 meter van de 'gate' sloot ik aan en begon aan een wachttijd die in mijn geschiedenis uniek zou worden.

Ik bespaar u de details, maar het was koud (een enkele graag boven nul), de communicatie was van hetzelfde niveau en voor enige vorm van rodekruishulp werd ook niet gezorgd. Aanvankelijk een man of vierduizend schuifelde voort. Per drie minuten twee stapjes voorwaarts en dan weer drie minuten stilstaan. Of soms ook tien minuten. Er waren geen duidelijke routes, dus mensen drongen voor en anderen werden daar weer heel kwaad om.

De meest gehoorde opmerking was "Als ze dit nog niet kunnen regelen hoe moet het in vredesnaam dan met een echt moeilijk vraagstuk zoals de klimaatverandering". We hoorden als rij ook niks van de gebeurtenissen in het Conferentiecentrum, dus onze wereld werd teruggebracht tot die paar honderd vierkante meter waar je zicht op had.

Met collega's van ANP, Trouw, Spits en BNR viel nog wat gezamelijk te kankeren. Net als met woordvoerders Willem Verhaak en Marlijn Dingshoff van Milieudefensie. We schuifelden af en toe nog een stapje vooruit, maar alleen als anderen de rij wanhopig verlieten. Er werd drie keer in die hele wachtdag door een politi-man iets in een megafoon geroepen. Het woord apology was te verstaan en uit de toon maakte je op dat het alleen slecht nieuws was.

De wachtenden waren uiterst gedisciplineerd. Een paar keer spreekkoor "Let Us In". Meer niet, maar mogelijk kwam dat door de kou en het gebrek aan eten, drinken, sanitair. De meest gehoorde opmerking was "als ze dit niet eens kunnen regelen, dan vrees ik het ergste voor het klimaat." In de loop van de dag werd duidelijk dat niet alleen het klootjesvolk werd geschoffeerd, ook kamerleden en wethouder Marijke Vos van Amsterdam hebben staan blauwbekken.

Minister Bert Koenders had contact met de pers gepland en omdat een deel van zijn gehoor buiten de hekken stond kwam hij maar naar buiten. Zonder jas en een end lopen van de conferentiehal. Dank voor dat gebaar. En of het er iets mee te maken had weet ik niet maar vijf minuten later mochten "de media" uit de rij plotseling naar binnen. Nog een uurtje formaliteiten afhandelen, pasfotootje maken en badge omhangen en de werkdag zat erop. 

Morgen hopelijk iets meer inhoudelijks.

Joost Huijsing