Kopenhagen dag 5 - grimmige zondagsrust

Tijdens de reis in de Klimaatexpres, het was nog zaterdagavond, zei minister Cramer dat er voor haar geen zondagsrust was dit weekend. De trein zou om negen uur arriveren en het onderhandelingscircus startte een uur later diezelfde ochtend.

Mijn ervaringen met de Deense zondagsrust zijn geheel anders. Het begon al in de trein. De reportage voor Vroege Vogels maakte ik in het begin van de reis, tot een uur of twaalf 's nachts. Daarna trok ik me terug in een uitgestorven Barrijtuig. Denk nu niet dat klimaatonderhandelaars en actievoerders zulke vroege slapers zijn. De andere twee bars in de Klimaatexpress deden nog uren goede zaken. 

Maar ik had rust nodig om op de laptop mijn opnames te gaan monteren. Dat ging voorspoedig, want ik had veel leuke fragmenten. In zes minuten kwamen Pieter Winsemius, de veertienjarige Mare Groen, duizenden jaren oud Antarctica-ijs en hoofdconducteur-in-de-dop Jacqueline Cramer voorbij. 

Vaste lijnen met Hilversum heb je niet in een rijdende trein, dus moest de reportagr via mobiel internet worden verstuurd naar de studio. Ik kan u verzekeren dat die techniek nog in de kinderschoenen staat, want steeds als na een stiefkwartiertje de helft of driekwart van de reportage was 'upgelaod' dan haperde de verbinding. Kan je weer van voren af aan beginnen. Het duurde tot kwart voor zes voordat het gelukt was. Daarna overleg met regisseur Maarten Vermee en collega Rob Buiter en toen kon ik nog een uurtje gaan rusten, in een trein die inmiddels aan het wakker worden was.

Genoeg gejammer, maar weinig nachtelijke zondagsrust was het wel. Met koffers en apparatuur in een taxi (die verkeerd reed, dat hoort op zo'n dag) naar het geimproviseerde Vroege Vogels kantoortje aan de Webersgade. Henny nam de OV-fiets en was een half uur eerder ter plekke.

Na een stevige espresso ging ik op de OV-fiets naar het Conferentiecentrum. Maar ik kwam niet verder dan de rij politiemannen bij de geblokkeerde ingangen. "U komt er niet in omdat u geen perskaart hebt." Die heb ik wel, alleen ligt 'ie nog binnen op de immense persafdeling. "Maar die is nu gesloten, want er wordt vandaag wel gewerkt, maar niet door de persdienst." Ik onderdruk de neiging om kwaaie dingen over Jutland te roepen.

Na twintig minuten fietsen kom ik in het centrum in de buurt van Tivoli (met het zeemeerminnetje de bekendste attracties die ik van Kopenhagen ken). Er is een demonstratie aan de gang over klimaat en voedsel. Met veel reclame voor veganisme en fair trade. Beetje getrommel en spandoeken. Ik schat vierhonderd demonstranten. En plots van alle kanten blauwe Politi-busjes. De sirenes overstemmen de trommels en de zwaailichten en reflectiehesjes trekken vanaf nu de meeste aandacht. De politi-mannen gedragen zich correct, maar het lijkt erg op overkill. Net als het continu gebulder van de drie helicopters die steeds boven het centrum hangen. Het leek me allemaal niet nodig en de sfeer wordt grimmiger dan gewenst is.

Joost Huijsing