Koos Dijksterhuijs: Vliegen tegen CO2

Hoewel ik liever thuisblijf, of over land en zee reis dan door de lucht, boek ik weleens een vliegreis. Ik voel me dan schuldig over mijn bijdrage aan klimaatverandering. Sommige vliegmaatschappijen bieden de mogelijkheid mijn CO2-uitstoot te compenseren. En ik hoef daarvoor niets te doen, ik hoef alleen maar iets meer te betalen. En dan maar hopen dat het bedrag inderdaad besteed wordt aan compensatie van CO2-uitstoot.

Koolstofdioxidegas komt vrij bij onder meer het verbranden van aardolieproducten die we uit de grond halen. Compenseren kan door de kooldioxide weer vast te leggen en meestal gebeurt dat in de vorm van bomen. Bomen en andere planten ademen kooldioxide in en zuurstof uit, en gebruiken de koolstof als bouwmateriaal. Hoe meer bomen, des te minder CO2 in de atmosfeer.

Een beetje extra betalen om een boom van te laten planten is een ideale manier om mijn schuldgevoel te sussen, een soort aflaat. Ik hoef er niets om te laten en krijg zelfs het idee dat ik iets goeds doe, dat ik milieuvriendelijk de lucht vervuil.

Als ik uit het vliegtuigraampje over de wolken tuur, waar uit een fris blauwe lucht altijd de zon schijnt, bekruipt mij toch een onbehaaglijk gevoel. Volgens CO2-compensatie-instantie Trees for all zorg ik met een retourtje Roemenië voor 1,2 ton CO2 die ik kan compenseren met 12 euro. Kost het compenseren van een ton CO2 precies een tientje? Dat is gemakkelijk rekenen! En zo goedkoop! Hoeveel bomen kun je nou planten voor een tientje?

En waar plant je ze? Ik krijg juist de indruk dat er overal hout wordt gehakt. De regenwouden verdwijnen al jaren met zoveel voetbalvelden per minuut, dat ik het een wonder vind dat er nog wat over is. En in Nederland is ook iedereen aan het houthakken. Hele bossen worden gekapt.

Natuurbeheerders krijgen subsidie voor het kappen van bos omdat ze zo de stikstofneerslag compenseren. Landbouw, auto’s en vliegtuigen vervuilen de lucht niet alleen met kooldioxide, maar ook met stikstof en die dwarrelt neer in de natuur. De natuur verandert daardoor in een overbemeste wirwar van bomen, brandnetels en bramen. Door bomen weg te halen wordt de in het hout opgeslagen stikstof aan het gebied onttrokken. In de Hollandse duinen gebeurt dit grootschalig, om de groeiende stikstofvervuiling door het toegenomen vliegverkeer van Schiphol te compenseren.

De luchtvervuiling door mijn vliegreis wordt dus zowel gecompenseerd door bomen te planten als door bomen te kappen. Ik vind het een uitkomst. En alsof dit nog niet genoeg is, wordt het hout met subsidie opgestookt in kolencentrales, zodat er iets minder steenkool nodig is, wat CO2-uitstoot scheelt!

Met mijn tientje extra compenseer ik dus mijn luchtvervuiling door de aanplant van een boom, die mijn luchtvervuiling nog eens compenseert als ie met subsidie wordt gekapt, waarna hij mijn luchtvervuiling voor de derde keer compenseert in een kolencentrale. Deze win-win-win-situatie is uit de kunst. Ik ga meteen een nieuwe vliegreis boeken!