Jelle Reumer: Opsekops

Een paar weken geleden zag ik op twitter een fotootje voorbijkomen dat door iemand in de Duitse havenstad Kiel was gemaakt. Er wapperden drie vlaggen op het kiekje: een Duitse, de stadsvlag van Kiel, en de Nederlandse vlag, maar dan op z’n kop, blauw-wit-rood.

Lees hieronder de gehele uitgeschreven column: 

Het commentaar bij het fotootje luidde dat ze nu in Duitsland kennelijk al zijn gaan denken dat de Nederlandse vlag zo hoort te hangen. Een even grappige als ietwat pijnlijke vergissing, want blauw-wit-rood is gewoon de nationale vlag van de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein, de noordelijkste van de Duitse Länder, gelegen tussen Hamburg en Denemarken. Kiel is er de hoofdstad van.

Het is ook pijnlijk, maar minder grappig, dat grote delen van ons eigen land zijn volgehangen met diezelfde vlaggen, de trotse driekleur van Sleeswijk-Holstein, maar dan met een heel andere bedoeling dan men er in Kiel mee heeft. Vele tientallen, ik denk wel meer dan honderd, zag ik laatst in Zuid-Holland wapperen langs de N-weg tussen Krimpen aan den IJssel en Schoonhoven. Ook de rest van ons land, iets meer in het buitengebied dan in de steden, is rijkelijk versierd met het blauw-wit-rood. Wat u daarvan vindt, moet u natuurlijk zelf weten, ik vind het vooral minder ludiek dan het vastknopen van rode boerenzakdoeken aan trekhaken, spiegels en ruitenwissers, maar zolang men geen hakenkruizen ophangt, valt het allemaal onder de vrijheid van meningsuiting.

Een andere meningsuiting trof mij onaangenamer, daar langs die provinciale weg in de Krimpenerwaard. Op een groot spandoek stond in vette hoofdletters de tekst ‘Stop de stikstofleugen’. Je kunt rode zakdoeken vastknopen en Duitse deelstaatvlaggen ophangen, maar die tekst slaat natuurlijk nergens op. Welke leugen? Het feit dat we een stikstofprobleem hebben? Dat is geen leugen. Het feit dat we in ons toch al zo overbevolkte land veel te veel vee hebben rondlopen? Dat is ook geen leugen. Dat onze biodiversiteit tot een droevig en miezerig restantje is gereduceerd? Dat we een mestoverschot hebben? Dat er overal zoveel dieren opgehokt zitten dat ziekten als vogelgriep, Q-koorts en andere zoönosen niet meer tegen te houden zijn?

Dat zijn allemaal geen leugens. Wetenschappelijke feiten zijn geen leugens. Wie wetenschappelijke kennis afdoet als onzin, of als ook maar een willekeurige mening waarmee je de kont van het varken kunt afvegen, die heeft zijn kop diep in het zand gestoken. Die ziet de wereld op z’n kop.

Ik zag laatst ergens, ik weet niet meer waar, een stel struisvogels in een weiland lopen. Die dieren symboliseren de situatie als geen ander. Wie net als een struisvogel zijn kop in het Veluwse zand steekt of in andere delen van ons land zoals de Krimpenerwaard in de langzaam inklinkende veengrond, die moet diep bukken en ziet dan de wereld op z’n kop. Wie dat doet, staat letterlijk met zijn rug naar de rest van de maatschappij. Maar er kleeft ook een voordeel aan die domme opsekopse struisvogelhouding. Je ziet vanuit die positie namelijk de vlaggen weer in de juiste positie. Dan is de vlag van Sleeswijk-Holstein weer gewoon de rood-wit-blauwe Nederlandse driekleur geworden. Zoals die hoort te zijn.

Fijne zondag.