Janneke Bazelmans: De ban op het plastic tasje

Na China heeft ook Australië besloten dat er een einde komt aan de verspreiding van gratis plastic tassen door supermarkten en andere bedrijven. Plastic tasjes vormen een groot vervuilingprobleem. De ongeveer 20,4 miljoen

Australiërs gebruiken ongeveer vier miljard plastic tassen per jaar. In Amerika zullen dat er veel meer zijn. Hoewel, hier in Californië zie je in de meeste supermarkten steeds vaker de Groene Tas opduiken (in San Fransisco is de niet-afbreekbare plastic tas zelfs verboden). Een katoenen tas met het logo van de winkel. Zeg maar net zoiets de Nederlandse big shopper, maar dan in tegenstelling tot de rest van de Amerikaanse producten niet zo big. 

Ik heb tig van dit soort tasjes maar iedere keer als ik bij de kassa sta (er zit zowel een caissière en iemand die de boodschappen inpakt) met mijn milieuvriendelijke tas, raakt de inpakker in totale paniek. De plastic tasjes hangen namelijk al klaar tussen twee haken. In één vloeiende beweging worden de boodschappen in de plastic tas gedaan. Mijn Groene Tas onderbreekt deze handeling. Met als gevolg deze paniekreactie.

Hoewel ze die tassen zelf verkopen, kijken ze me in veel winkels vreemd aan als ik mijn Groene Tas op de toonbank leg. In sommige gevallen wordt mijn Groene Tas zelfs volledig genegeerd. Dan pakt de inpakker een plastic tasje, gooit mijn boodschappen erin en doet alsof er niets aan de hand is.
Het ergst van het gebruik van de plastic tasjes is dat er per boodschappenbeurt zoveel van gebruikt worden. Het lijkt wel of de policy in de Amerikaanse supermarkten is dat er maar drie artikelen in een tasje mogen en in geval van melk of yoghurt slechts één. Als je niet uitkijkt komt je met twaalf plastic tasjes thuis. Die zijn dan wel weer goed om te hergebruiken: als poepzak voor de poepluiers.