Hulstvlieg houdt van prikkels

Hulst is geliefd bij kerstversierders: groen met rode besjes, wat wil je nog meer rond die tijd. In de tuin moet je er niet teveel van hebben want ze zijn nogal aanwezig. Niet alleen omdat hulst visueel nogal opvalt in de tuin, ook omdat ze vreselijk agressieve stekels hebben die een snoeibeurt tot een onaangename klus maken

Toch is er een liefhebber van hulst: de hulstvlieg ( Phytomyza ilicis ), niemand ziet hem omdat hij piepklein is, maar in vrijwel elke tuin met hulst is hij aanwezig. Deze vlieg werkt zich zelfs door de dikke taaie stekelige bladeren heen. Het vier millimeter grote zwarte vliegje legt haar eitjes in mei op de bovenzijde van het blad. De uitgekomen larven boren zich een weg tussen de twee stugge buitenzijden van het blad om het bladmoes weg te vreten. De larve overwintert in het blad en verpopt in het voorjaar. De jonge vliegjes maken een klein gaatje en ontsnappen uit het blad.

Hoewel de larven veilig middenin het blad lijken te leven, hebben ze toch natuurlijke vijanden zoals sluipwespen. Deze steken hun lange legboor in het blad om hun eitje in de vliegenlarve te leggen. Na verloop van tijd kruipt er uit het blad geen jonge vlieg maar een volwassen sluipwesp.  

Je herkent aan de hulst of er hulstvliegjes in zitten. Veel hulstbladeren hebben namelijk bruine blaarachtige gangen.  Als de hulstvliegjes verpopt zijn zuigen ze de cellen leeg waardoor op het bladoppervlak vele kleine putjes met gele vlekken ontstaan.

De aantasting van de hulstvlieg kan in bepaalde jaren spectaculair zijn om vervolgens te verdwijnen onder invloed van de sluipwesp. Omdat hulstbladeren lang aan de struik blijven zitten, is een oude aantasting geruime tijd zichtbaar. De struik heeft onder deze aantasting niet te lijden, maar fraai ziet het er niet meer uit. De dikke leerachtige bladeren vallen na verloop van tijd trouwens wel af, want ieder blad leeft zo'n twee tot vijf jaar.

In Nederland is de productie van snijgroen een populaire biologische teelt geworden. Het gaat hierbij vaak om planten die weinig gewasbescherming nodig hebben, zoals deze hulst. Sterk aangetaste bladeren zijn moeilijk verhandelbaar. Bij problemen met de hulstvlieg kan men minder vatbare rassen gebruiken en aangetaste bladeren met daarin de larven of poppen van de hulstvlieg verwijderen en vernietigen.

Bron: Leen Moraal Alterra Wageningen UR/Natuurbericht