Hans Dorrestijn: Verwarring

Mijn schrikbeeld: ik loop helemaal alleen door een groot Roemeens bos waarin ik niet bang ben voor wolf of beer, maar wel voor de bruine boszanger. Is dat dan geen leuk vogeltje, de bruine boszanger? Zeker wel. Een prachtig vogeltje, maar problematisch. Ik zal het in dat verre Roemeense woud zien wegfladderen zonder te beseffen dat ik een uiterst zeldzaam diertje na sta te kijken. Verschrikkelijk idee.

De bruine boszanger broedt in Siberië. Trekvogel. Dwaalgast in Europa. Lijkt op de tjiftjaf. En daar zit de pijn. Het is krankzinnig zoveel als de bruine boszanger op de tjiftjaf lijkt! Niet normaal meer! Twee druppels water is zwak uitgedrukt. De bruine boszanger is een volkomen overbodig vogeltje.

Had helemaal niet gehoeven. Er was er al zoéén. Maar het is nog erger: het lijkt ook op de noordse, de raddes en de swinhoes boszanger. En nog is er geen einde aan deze litanie. Mij persoonlijk lukt het niet de bruine boszanger te onderscheiden van de grauwe fitis. Is er nog hoop? Jawel.
Ik heb goed nieuws voor iedereen die net als deze spreker maar een beetje in de natuur rondbloopert: de  groepsvogelreis. Die is een uitkomst. Als je met twaalf vogelaars door de velden banjert, heb je geen last meer van vogels.

De groep weet alles. Eén op de vijf vogelaars is geniaal en heeft absoluut geen moeite met welke boszanger dan ook. Hij of zij - want er zijn goddank ook steeds meer vrouwen die meetellen in de vogelwereld - hij of zij zegt eenvoudig: "De grauwe fitis heeft een minder duidelijke teugelstreep en de wenkbrauwstreep is ietsje witter."

En nu heb ik het nog niet eens over het genie van de gidsen. Wat de gids ziet en weet, grenst aan het onbegrijpelijke! Vooral Oost-Europa is tegenwoordig een zegen. Inmiddels heb ik een twintigtal groepsvogelreizen achter de rug naar Polen, Hongarije, Bulgarije, Tsjechië, Slowakije, Letland, enzovoort. Stuk voor stuk onvergetelijk. De ondergang van het communisme verheugt niet alleen zijn politieke tegenstanders, maar ook de natuurliefhebber. Wat een ruimte heeft dat verderfelijke systeem nagelaten.

In elke groep lopen meerdere figuren te zeulen met een telescoop. Ze maken dit apparaat sneller bedrijfsklaar dan u uw verrekijkertje aan de ogen kan zetten. Na een korte blik treden ze opzij om te zeggen: "Kijk Hans, de Syrische bonte specht."

Levensgroot tegen de boomschors aangeplakt zit voornoemde specht je recht aan te kijken met zijn pientere zwarte oogjes. Het is goed dat de telescopist de naam erbij heeft gezegd, want zelf zag je geen verschil met de grote bonte.

Naschrift: Hans Dorrestijn heeft zelf goede ervaringen met een aantal vogelreisverenigingen o.a. Dobry Den (Leiden), SNP (Nijmegen), Stichting Vogelreizen (Barendrecht), Stichting Natuurreizen (Huizen), Natura Aragon (Alkmaar), Stichting Wolka (Wageningen).