Frans Pollux: Geert en Ambiorix

Vroege Vogels hoor ik nooit. Dat komt doordat het vroeg is, en over vogels gaat.

Toen ik gebeld werd voor een gesproken column, legde ik dan ook meteen de link met dat andere programma, OVT, en dus met geschiedenis, en ik vroeg beleefd of ik me een week mocht opsluiten in Chelsea Hotel, New York City, om in navolging van mijn collega Hofland - dat mag ik nu zeggen, collega Hofland - mijn inspiratie op kosten van de publieke omroep kunstmatig op te roepen.

Met dank aan mijn stadsgenoot Geert Wilders werd dat de bezuinigende omroepen evenwel te gortig.

En vandaar dat ik voor mijn inspiratie vanochtend op deze berg ben gaan staan. De berg waar we nu in zitten.

Vanaf die berg, zie je België liggen. Vlaanderen en Wallonië in één oogopslag. Je ziet zelfs de felbevochten taalgrens lopen, als je tenminste een denkbeeldig stippelllijntje trekt.

't Is het landschap van een Geschiedenisles. De NAVO, de jezuïten, een fort, een taalstrijd. En, dames en heren, en daar wil ik graag de aandacht op vestigen, de plek waar Ambiorix een Romeins Legioen in de pan hakte. Althans, volgens Maastrichtenaren.

Even ter info: Maastrichtenaren zijn de Amsterdammers van Limburg. Alles hier is groter, beter, sjieker en sjoener. De niet-presterende voetbalclub is de beste van de wereld. Een wereld die overigens niet bestaat. Want alles wat bestaat is Maastricht. Of Amsterdam, enfin, u kent 't wel.

Goed: Ambiorix lokte het veertiende legioen van Caesar in 54 vChr in een dal, en slachtte het daar, volgens Caesars eigen geschrift De Bello Gallico, compleet af. En dat is allemaal bij Maastricht gebeurt. Zeggen Maastrichtenaren.

U weet misschien dat er een beeld van Ambiorix staat in 't Belgische Tongeren, alsof de slag dáár zou hebben plaatsgevonden, maar da's 19e eeuwse kul. Invented history, vergelijkbaar met de meeste verhalen over Chelsea Hotel. Bedacht als manier om het nieuwe België een historische smoel te geven, en nu vooral handig in het kader van City Marketing.

't Is ook lastig, dat Cesar niet schrijft wáár de slag precies plaatsvond, en we hebben ook nooit de overblijfselen van zo'n veldslag gevonden. Maar met de hints 'in een dal', 'bij een Romeins legerkamp', 'ergens aan de rand van het Eburoonse stamgebied', komen een aantal plaatsen in aanmerking. Bijvoorbeeld, ik geef het toe, het plateau van Caestert hiertegenover. Vandaar de Maastrichtse claim.

Maar veel betere papieren, dames en heren, luisteraars en luisterinnen, schrijft u gerust even mee, heeft Venlo, sinds een Duitse amateurhistoricus in de jaren '90 bedacht dat het Venlose Jammerdal niet voor niets zo heette. Volgens deze Günter Nonninger was de naam Jammerdal een direct gevolg van de slag tussen Ambiorix en 't veertiende legioen: Caesar beschreef immers schreeuwende en jammerende gevallen Romeinen. Jammerdal.

Nonninger vond ook nog eens eigenhandig een Romeins legerkamp in Leuth, net over de grens bij Venlo. En de afstand van het slagveld tot de Rijn, ook beschreven door Caesar, klopt in Venlo beter dan in Maastricht.

Alzoë: Venlo, mijn stad, heeft nu dus een sterkere claim op deze historische gebeurtenis dan de Limburgse hoofdstad, en dat steekt in Maastricht. Denk ik. Hoop ik.

Wij hebben immers ook al een betere voetbalclub, betere vastelaovesleedjes, Boris, Lotte Verbeek, Chriet Titulaer en Theu Boermans, én een stabielere gemeenteraad.

Klein puntje van aandacht is wel nog dat er nooit iets Romeins gevonden is het het Jammerdal, maar ach, da's bijzaak.

Want het gaat er nu vooral om, om deze theorie zo vaak mogelijk, zo hard mogelijk te verkondigen.

Dát is de Venlose methode. Geen argumenten, geen bewijzen, geen ratio: louter zo luid mogelijk schreeuwen, en elke schreeuw geboren laten worden in de onderbuik. En dat werkt vandaag de dag, zo'n methode, kijkt u maar eens naar de samenstelling van onze Tweede Kamer.

Een Venlonaar trekt daar al schreeuwende aan alle touwtjes. En de voormalige burgemeester van Maastricht danst naar zijn pijpen.

Mocht hij, De Schreeuwer, ooit premier van dit land worden, dan verdient hij een eigen standbeeld, en dan maken we er meteen één van Ambiorix. En die beelden plaatsen we dan, onder begeleiding van de Venlose Fanfare en vastelaovesvereiniging Jocus, in het Jammerdal in Venlo. Tussen de vroege vogeltjes daar.

Zodat straks, als alle programma's van de publieke omroep eindelijk zijn wegbezuinigd, alles andersdenkenden de mond is gesnoerd, en alle vormen van kunst, cultuur, en schrift in dit land zijn vergeten, wandelende burgers nog steeds kunnen genieten van de in brons gegoten onderbuik van Geert Wilders, én van die andere koning der ontevredenen, Ambiorix.

Info: www.franspollux.nl