Einde aan de Deltawerken: ‘De zee geeft ons land’

Slechts een halve eeuw geleden overstroomden grote delen van Zuid-Holland, Noord-Brabant en vooral Zeeland. De watersnoodramp liet zien hoe kwetsbaar de Nederlandse Delta is, dus bouwden we in drie decennia de Deltawerken. Hoe lang kunnen deze verdedigingswerken de kustverdediging het nog aan? De natuur kan ons daar een handje helpen, zegt kustecoloog Jim van Belzen.

Om te begrijpen waarom Zeeland kwetsbaar is, moeten we eerst even terug in de tijd. De provincie verdween in het verleden al vaker onder de zee. Vanaf de 11e eeuw bouwden de Zeeuwen dijken en maakten zo langzaam de eilanden steeds groter.

Vrijwel heel Zeeland ligt nu op of zelfs onder het zeeniveau. Duinen en dijken houden het land droog, de Deltawerken beschermen het bij hoogwater. Maar dat kan anders, bepleit Jim van Belzen, van Wageningen Marine Research en het NIOZ.

Kijk maar naar het Verdronken Land van Saeftinghe. Dit natuurgebied in de Westerschelde groeit van nature. De zee laat hier slib achter en zo is het gebied in één eeuw bijna drie meter gestegen. “Eigenlijk geeft de zee ons land”, aldus Jim.

In het naastgelegen nieuwe natuurgebied De Hedwigepolder zie je nu al hetzelfde gebeuren door het getij, een jaar na het weghalen van de dijk. De Westerschelde is gewoon verbonden met de zee, in de Oosterschelde staat de Oosterscheldekering waardoor er minder getij is.

De 9 km lange stormvloedkering is een staaltje technologie van internationale allure, maar het zorgt er dus ook voor dat de kust niet natuurlijk kan aangroeien. Door de Oosterschelde weer open te maken, komt er weer meer getij, opslibbing en dus betere bescherming.

Dan maar alle Deltawerken en dijken weghalen? “Je kan niet zeggen, we halen alle dijken weg. Je moet naar een slimme combinatie zoeken: de natuur laten helpen in het beschermen van de dijken”.

Kijk zondag 14 april om 19.25 uur naar de uitzending Boven water op NPO 2!