Een slecht rapport

Over vier weken start in het Poolse Poznan de VN-klimaatconferentie. Hier staat veel op het spel. Het klimaat verandert snel. De wereldwijde CO2-uitstoot stijgt ook nog steeds. Hij stijgt zelfs steeds sneller. We moeten met z’n allen deze stijging zien te beteugelen. Daarvoor zijn wereldwijde afspraken onontbeerlijk. In Poznan moeten deze afspraken ‘in de grondverf’ worden gezet. Als dat lukt, zouden een jaar laten in het Kopenhagen de onderhandelingen afgerond moeten kunnen worden. Faalt Poznan dan wordt het heel moeilijk in Kopenhagen.

De Rijke landen moeten het eens zien te worden met de ontwikkelingslanden. Alle deskundigen zijn het er wel over eens dat er alleen uitzicht is op een akkoord als de rijke landen het voortouw nemen én zelf ook het goede voorbeeld geven. Zij zijn immers de grote vervuilers. Nemen de rijke landen de leiding, dan zullen de ontwikkelingslanden ook hun bijdrage willen leveren.

Gisteren was er heel slecht nieuws voor de Nederlandse regering. Het Planbureau voor de Leefomgeving (PLB – het vroegere MNP) heeft berekend wat de voornemens van het kabinet-Balkenende IV voor het klimaat opleveren. Het kabinet stelde immers ambitieuze doelen. Maar heeft ze ook de daad bij het woord gevoegd? Het antwoord is spijtig genoeg ondubbelzinnig nee. Het PLB schrijft aan een totaalbeoordeling überhaupt niet toe te kunnen komen omdat veel plannen sowieso te vaag zijn. Ze weten niet wat ze daarmee aan moeten. Maar de plannen die wèl zijn uitgewerkt scoren volstrekt onvoldoende. Het kabinet wilde 20 procent duurzame energie in 2020. Het was in 2007 een kleine 3 procent. Het kabinet komt niet verder dan 7 procent in 2020 met de maatregelen die op de plank liggen. Slechts 4 procent extra in plaats van de noodzakelijke 17! Wind op land blijft steken op 2200 MW. “Dit wordt niet veroorzaakt door een gebrek aan initiatieven maar door een gebrek aan budget”, schrijft het Planbureau. Wind op zee – de grote toekomst! -  groeit tot slechts 2800 MW, waar de doelstelling meer dan het dubbele is.

De rijke landen moeten in Poznan laten zien dat zij het goede voorbeeld geven. Hoe kunnen wij van China een groot klimaatprogramma verlangen als in Nederland zelf duurzame energie van 2006 tot 2020 maar met vier procent groeit tot een schamele 7 procent in totaal? Minister Cramer moet in Nederland snel aan de slag om in Poznan geloofwaardig voor de dag te kunnen komen.