De Slufter in beweging

De koude oostenwind giert om mijn oren en het zeewater zuigt langs mijn benen wanneer ik met een waadpak aan de geul instap. Over het strand op Texel stroomt de zee in een hoge versnelling de Slufter in en weer uit. Als een slang kronkelt de geul richting de noordelijke duinenrij, wat voor de zeekering een groot gevaar is. Met grote bulldozers komt Rijkswaterstaat de geul weer op de gewenste plek terugleggen, maar in vijf jaar is die alweer verplaatst tot aan de noordelijke duinvoet. Hoe kan het dat de geul zich in een razend tempo door de Slufter verplaatst en kan die niet op een natuurlijke wijze gekeerd worden? Nienke Vellinga is studente aan Universiteit Utrecht doet onderzoek naar stromingen in de geul.

Voor de tweede keer ging ik op pad voor mijn serie over jonge onderzoekers. Briljant dat ik hiervoor naar de Slufter op Texel mocht en daar een unieke rondleiding kreeg van Nienke. De Slufter is een raadselachtig stuk natuur. Vroeger was de duinbreuk een groot gevaar voor de bevolking op Texel. Vaak hebben zij geprobeerd om het gat te dichten, maar met iedere storm, vond de zee weer zijn weg over het strand.

Vol trots laat Nienke haar meetapparatuur zien, die midden in de geul staat. De Slufter is al acht weken lang haar terrein, waar zij met hoogtij, laagtij, wind en weer doorheen waad. “In die tijd is heeft de geul zich al zo’n 20 meter verplaatst”, aldus Nienke.

Esther van der Hoeven