De Rotgans

Op de Vroege Vogels redactie heet hij ‘GanzenBart’ – de man die al veertig jaar ganzen onderzoek doet. Bioloog Bart Ebbinge heeft nu een mooi boek gemaakt over zijn lieveling, de kleine zeegans die ‘rot-rot’ roept. Op bezoek bij een paar duizend rotganzen op Terschelling.

Het boek 'De Rotgans' begint ook op Terschelling, een mooie plek dus om nu naar toe te gaan. Al zijn er minder rotganzen dan toen (Ameland is van de Waddeneilanden nu rotganskampioen). Op de Boschplaat en in de Stryperpolder bij Midsland komen in het voorjaar nog grote groepen van deze ganzen voor.

Het boek van Barwolt
Bart Ebbinge maakt voor dit boek voor het eerst gebruik van zijn doopnaam: op de cover staat mooi Barwolt.

Onverwacht herstel
Al eeuwenlang trekt de rotgans in de herfst naar West-Europa en voedt zich langs de kust met zeegrassen en wieren. In het voorjaar komt ze `aan land in het Waddengebied om zich op kwelders rond te eten. Vervolgens vliegt ze naar Siberië om te broeden. In de jaren dertig is er ineens een mysterieuze afname van de aantallen, die in de jaren zestig zijn dieptepunt bereikt. Tien jaar later treedt een onverwacht herstel op en begint ze ook s winters grasland en wintergraan te begrazen. Dit zet onderzoekers aan het denken: Wat bepaalt de grootte van een populatie? Welke invloeden spelen daarbij een rol?

Geheimen
In De rotgans ontrafelt Barwolt Ebbinge de geheimen van deze kleine zeegans. Hij volgt haar tot in de toendra's in Noord-Siberië, hij spreekt Amerikaanse en Russische biologen over hun onderzoek en verzamelt historische gegevens van de jacht; zo levert hij een schat aan informatie en geeft hij antwoord op de vragen die biologen al zo lang bezighouden.

Sneeuwuil
En dan nog een toetje: tegelijk met Ebbinge was ‘de sneeuwuil van Vlieland’ naar Terschelling gekomen. Dat leverde een paar mooie foto’s op van Doortje Dallmeijer.