Dag 22: duurzaam voedsel en de consument

Hoe bereik je de consument met duurzaam voedsel? Het ministerie van LNV, Motivaction, de WUR, Schuttelaar & Partners breken zich daar allemaal het hoofd over. Streekweken in Utrecht deed het gewoon. Het was een gok, een evenement voor de eerste keer organiseren op een totaal onbekende locatie, de Zijdebalen hallen, maar ze hebben het geflikt. Volgens organisator Kick Woltjer kwamen ruim 14.000 bezoekers naar het driedaagse smaakevenement dat van 22 tot 24 oktober plaatsvond. Hun geheim? “We vinden dat lekker voedsel voor iedereen toegankelijk moet zijn. En we willen mensen bewust maken van waar hun voedsel vandaan komt. We hebben gewoon alles en iedereen aangeschreven, van huis-aan-huisbladen tot de ANWB Kampioen. Kennelijk werkt het.”

Geen dure doelgroepenmarketing, geen commercie. Je mocht gewoon gratis naar binnen en proeven van al het lekkers dat werd uitgestald door kleine producenten. Duurzaamheid was geen must, maar wel een richtinggevend principe. Veel biologisch dus en uit de buurt. Hoewel het fenomeen ‘streek’ zo nu en dan wat ruim werd opgevat met wijnen uit Chili, een cateraar uit Middelburg, paddenstoelen uit Kroatië en azijn uit Frankrijk. Maar het mocht de pret volstrekt niet drukken. Een zeer gemêleerd publiek, van ouderen, gezinnen met kinderen tot fijnproevende tweeverdieners en ‘dagjesmensen’, kwam zich laven aan bier van De Leckere, brood van Desem enzo, kazen uit de streek en luxe pasta’s. Op zondag, toen ik een kijkje kwam nemen, was er bijna geen doorkomen aan. Zo leuk vinden mensen het om lekker eten te proeven en – nog belangrijker – met de producent of leverancier ervan in gesprek te gaan.

Overal ving ik gesprekjes op tussen eters en makers van voedsel. Gewoon over wat er in zit, hoe het gemaakt is, waar het vandaan komt, wat de beste temperatuur is om het product te bewaren en hoe lang het houdbaar is. Allemaal dingen die leuk zijn om te weten, die het plezier in eten vergroten en de relatie tussen consument en producent goed doen. Ook ik heb me laten informeren over duurzaamheid en wijn (zowel het vervoer, het bereidingsproces als de druiventeelt), over de eigenschappen van desembrood, over frambozenbeleg zonder suiker en hoe lang een echt goede wijnazijn moet rijpen. Willem & Drees waren weer van de partij met hun verse groenten van het land die ze rechtstreeks van de boer aan de supermarkt leveren. Ze maken inmiddels furore met hun spruitstammen die er zo leuk uitzien dat het bijna zonde is om de spruiten ervan af te halen om op te eten. En ZTRDG kon de rekjes met receptenkaarten maar nauwelijks bijgevuld krijgen, zo hard vlogen ze weg.

Misschien is het dus helemaal niet zo moeilijk om consumenten te bereiken met duurzaam voedsel. Je moet gewoon de gelegenheid bieden aan kleine producenten en consumenten om elkaar te ontmoeten. That’s all there is to it. Consumenten willen kennelijk wel. Ze willen er ook nog een verhaal bij horen en zijn bereid er iets voor te betalen. Alleen zijn deze lekkere, smaakvolle producten van kleine producenten tot nu toe bijna nergens te krijgen. Dus als we er nu eens met zijn allen voor gaan zorgen dat er in elke stad elke week van dit soort markten zijn in het weekend, dan ben ik benieuwd.

We eindigden ons dagje ‘proeven in Utrecht’ op landgoed Amelisweerd. Na een natte boswandeling was het hoog tijd voor een bezoekje aan de Veldkeuken. Hier troffen we nog meer eerlijke zelfgebakken taartjes, broodjes, sappen, koffie uit kannen. Ze komen volgend jaar ook naar Culemborg. Ik lik er nu al mijn vingers bij af..