Carlablog: uitersten
• 24-03-2014
• leestijd 1 minuten
Gisteren zakte de temperatuur met 23 graden richting vriespunt en waarschuwde metéo France voor sneeuwval boven de 500 meter. Ik heb de wintertrui uit de kast geplukt, maar hoe gaan al die vogels, vlinders, bijen en hagedisjes om met zo’n grote temperatuurschommelingen? Het wilde bloemenzaad is verbannen naar de tuinkast. Met dit weer wil geen zaad ontkiemen. Buiten trotseren alle kersverse blaadjes en voorjaarsbloeiers de ingevallen kou. Zij kennen hier het klappen van de zweep. Morgen kan het heel anders zijn.
En ze krijgen gelijk. Vanochtend wijst de barometer omhoog en zie ik tijdens mijn wandeling de eerste twee hoppen van dit jaar. De zon breekt door en verwarmt razend snel de omgeving. M’n hart maakt een sprongetje: de rode wouwen vliegen boven de tuin. Op de golven van de warmer wordende lucht wagen ze het er op. Het lijkt wel alsof ze het terrein scannen om vast te stellen dat ze thuis zijn. Buizerds vliegen onrustig hoog in de lucht heen en weer boven de binnendringers. Ook het koppel raven doorbreekt hun vaste vliegpatroon om poolshoogte te nemen.
Er wachten nog 30 rozen op een snoeibeurt. Daartussen woekert nu brandnetel, paardenbloem en nog meer minder erg kruid. Jean Luc zou hier wel raad mee weten: Roendup is hier het toverwoord. Hij accepteert het sproeiverbod maar bekijkt met enige minachting mijn geploeter tussen de rozen. Vreemde snuiters, die buitenlanders.