Carlablog: sneeuwklokjes

Nu weet ik hoe de sneeuwklokjes aan hun naam komen. Ze zijn dol op sneeuw. De eerste vlokken zijn nog niet gevallen of de witte knopjes met groen waas komen er boven uit. Ze gaan pas bloeien als de sneeuw hen wakker heeft gekust. Weken lang kijk ik er naar uit, en dan ineens zijn ze er. Dat komt ook omdat de bodembedekkers een dicht groen tapijt vormen door gebrek aan strenge vorst. Hier zullen de sneeuwklokjes zich eerst een weg doorheen moeten knokken.

De paar vriesnachten van de afgelopen tijd kunnen niet verdoezelen dat de herfst bijna naadloos overgaat in de lente. De paarse helleborus (kerstroos) staat prachtig in bloei en ook de winterjasmijn geniet van zo’n lauw seizoen: een deel van de zijgevel is versierd met haar zachtgele bloemetjes. Tuinen zijn een schatkamer voor klimaatonderzoek. Zo ontstond vele jaren geleden het idee voor de Natuurkalender aan een plastic tafel bij Wageningen Universiteit. Wij gaven hem de ondertitel: “klimaatverandering in de achtertuin”.

Wekelijks stromen bij Vroege Vogels vele meldingen binnen van luisteraars die hun tuin en omgeving zorgvuldig monitoren. Ik neem me al zo’n jaar of tien voor om alle eerstelingen bij te houden. Overal slingeren notitieblokjes en aantekeningen maar veel structuur zit er niet in. Gelukkig telt de Natuurkalender genoeg serieuze waarnemers. Nauwkeurig wordt bijgehouden welke planten en dieren verhuizen.  Gelukkig is het sneeuwklokje een blijvertje.

Carla van Lingen