Carlablog: slakken

De strijd is losgebarsten. Na het feest van verleiding en paring is het echte werk begonnen: er moet gegeten worden. De jonge vogels kruipen uit het ei en schreeuwen om voer. De aanvoer van rozijnen werkt op volle toeren om de merels een handje te helpen en de specht is aan zijn tweede pindapot begonnen. Vanochtend zag ik in de vijver hoe twee watersalamanders een waterslak hadden bemachtigd die vakkundig werd gekild. De stakker werd van binnenuit opgepeuzeld.

Slakken hebben een slechte naam. Ze vreten je hosta's op en zijn niet uit te roeien. Toch verdienen ze beter, de naaktslakken. Het zijn fantastische opruimers, zowel in het water als in de tuin. Ze hebben zich al een heel eind door het verwelkende rottende blad van de bluebells, daslook en de uitgebloeide bollen heen gegeten. Mijn slakken komen wel aan hun trekken. Voordeel is dat ze de meeste vaste planten met rust laten. Nu heb ik ook geen hosta’s in de aanbieding. Die zijn jaren geleden op de composthoop beland nadat ik alle huismiddeltjes had uitgeprobeerd.

Tegen naaktslakken is geen kruid gewassen en dat is maar goed ook. Ze zijn nuttig, bijzonder en ook heel smakelijk voor egels en spitsmuizen. De zanglijster neemt de huisjesslak voor haar rekening en gisteren zag ik dat de vijand van de waterslak de watersalamander is. Met zoveel waterslakken in de vijver kunnen ze voorlopig vooruit.

Carla van Lingen.

.