Blog Tasikoki: Erik van Pol

Dit zal mijn eerste poging zijn om een blog te schrijven. Dus als de lezer van dit unieke schrijfwerk denkt dat dit niks is, dan kan ik gewoon zeggen dat dat ligt aan mijn "lack of experience" zoals ze dat hier noemen. Maar goed ik neem aan dat u dit leest omdat u iets wil weten over de alledaagse sleur van het leven als vrijwilliger die werkt in een wildlife rescue center (want dat is Tasikoki) in Noord-Sulawesi.

Welnu voor alle lezers die niet weten wat een wildlife rescue center is, het houdt eigenlijk in dat wij dieren opvangen die niet meer in het wild kunnen overleven, dat kan door verschillende soorten redenen zijn. De redenen kunnen heel erg variëren maar de hoofdoorzaak is vaak: De mens.

Eerste stap: observatie
Wat wij doen is dat nadat een dier door ons wordt opgevangen we het als eerst gaan observeren. Dit doen we om te zien of het dier nog in het wild zelfstandig kan overleven. Als dat zo is wordt hij al snel weer losgelaten in de natuur. Mocht dat niet zo zijn dan is het aan ons om ervoor te zorgen dat hij weer in het wild zelfstandig kan overleven. Dit is waar wij (vrijwilligers) ons het meeste mee bezighouden. We proberen dus het dier door verschillende soorten methodes hem op een leven in de natuur voor te bereiden.

Verzamelen vegetatie
Wat wij (de vrijwilligers!) dus doen (om jullie maar een heel grof beeld te geven) is: De "enclosures (gebieden die door ons afgezet zijn en waarin de dieren worden opgevangen)" verzorgen, de dieren observeren, vegetatie verzamelen, eten uitdelen op een voor de dieren uitdagende manier en telkens nieuwe manieren verzinnen om de dieren bezig te houden. Ik ben de nieuw aangewezen browsing coördinator, wat dus inhoud dat ik ga over het verzamelen van vegetatie. Ik ga daar de volgende keer dieper op in.

Wanneer het dier volgens ons klaar is voor een leven terug in de natuur, daar beginnen pas de echte problemen. Maar ik zal daar maar niet te diep nu op in gaan. Anders blijft er straks nog geen bruikbaar materiaal over voor mijn volgende blogs.

Volunteers house
Vandaag heb ik vrij gekregen. We werken 6 dagen per week, 10 uur per dag, dus de volunteers koesteren de dagen waarop ze vrij zijn heel erg. Meestal gaat men op zoek naar avontuur in Noord-Sulawesi, maar vandaag heb ik besloten thuis te blijven en met thuis bedoel ik het "volunteer house". Dat is dus de residentie van alle vrijwilligers, waaronder ik. Op dit moment zijn er 14 vrijwilligers. Waarvan er twee niet hier overnachten. Wat dus inhoud dat ik dag en nacht in contact ben met de rest (van de vrijwilligers), of eerder gezegd de rest is dag en nacht in contact met mij.

Ik hoop snel weer iets van me te laten horen (dit is dus de afsluiting), maar hier in Tasikoki weet je het nooit of er een volgende keer komt.