Blauwvintonijn niet meer te koop in Monaco
• 15-04-2009
• leestijd 2 minuten
Alle restaurants, viswinkels en supermarkten in Monaco hebben Atlantische blauwvintonijn van de menukaart en uit de schappen gehaald. De Atlantische blauwvintonijn in de Middellandse Zee wordt ernstig bedreigd. Pas als het visbestand is hersteld en de visserij op en de handel in blauwvintonijn op een duurzame manier is geregeld willen de restaurants en winkels de vissoort weer gaan verkopen.
Tijdens een speciale lunch die werd bijgewoond door Prins Albert II van Monaco werd er aandacht besteed aan de beslissing. Monaco heeft een jarenlange traditie van het vissen op blauwvintonijn en het eten daarvan. Het is dan ook bijzonder dat juist dit land blauwvintonijn heeft verbannen. Het Wereld Natuur Fonds (WNF) is erg blij met de stap van Monaco. Johan van de Gronden, directeur van het WNF: ‘Het WNF hoopt dat deze beslissing laat zien dat het vijf voor twaalf is voor de Atlantische blauwvintonijn. Meer landen zouden een voorbeeld moeten nemen aan Monaco en de vis pas weer verkopen en serveren als de vissoort niet meer is bedreigd en de visserij erop duurzaam is.’
Het WNF pleit al sinds vorig jaar voor een onmiddellijke stopzettting van de visserij voor de duur voor in elk geval drie jaar. Zo kan het bestand de gelegenheid krijgen om zich te herstellen. Desondanks zijn er in het najaar van 2008 toch weer vangstquota toegewezen aan de landen die op blauwvintonijn vissen.
Binnen WNF wordt inmiddels ook overwogen om voorstellen in te dienen om de blauwvintonijn op lijst I te krijgen van de CITES-conventie (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora). Begin 2010 komen de lidstaten weer bijeen in Qatar. De commerciële handel in soorten op lijst I is verboden.
Atlantische blauwvintonijn staat in de rode kolom van de VISwijzer van het WNF en Stichting de Noordzee. De rode kolom betekent liever niet eten. Als alternatief is er American Albacore tonijn oftewel witte tonijn te koop. Deze heeft het MSC-logo en kan met een gerust hart worden gegeten.
Bron: WNF