Bas van Horn: Het ‘Nieuwe Netjes’_16_05_2008
• 16-05-2008
• leestijd 2 minuten
Buurman wil de boom omhakken. Herstel: buurman gáát de boom omhakken. Hij meldt het alleen even. Dat is wel zo netjes. Daar hecht hij aan, de nieuwe buurman. Netjes. Of dat zomaar mag? “Ach”, zegt de gemeentelijke chef groenvoorziening filosofisch: “wilt u met mijn antwoord de relatie met de buren op het spel zetten?” Nee, dat wil ik niet. Ook niet voor de rest van de groene tuinafscheiding die zal wijken voor een schutting van verduurzaamd tuinhout.
Vijftien jaar geleden was het hier een kale zandvlakte, weten de eerste bewoners. Snelgroeiende struiken en bomen moesten de wijk snel minder onherbergzaam maken. Tien jaar later reikten de bomen tot de dakgoten, pergola’s gingen schuil onder wilde ranken en de buren verstopten zich in de krap bemeten tuintjes voor elkaar achter weelderige heesters en hagen. De Wilde Tuin als vanzelfsprekend teken van beschaving. Met die paradox zou het snel gedaan zijn.
Eerst leek het een onderbelicht aspect van het multiculturele drama. Ambitieuze allochtone tweeverdieners stroomden de buurt in, pleegden achterstallig onderhoud en schilderden de schuren. En passant vervingen ze het groen voor sierbestrating, plaatsten tuinschotten en stopten felgekleurde bloemen in potten. Maar inmiddels zingt de motorzaag ook in menig autochtone tuin. Het nieuwe witte stel van de hoek heeft de statige berken omgehaald en zwartwerkers van een wegenbouwer beklinkeren de voor én achtertuin. Het ‘Nieuwe Netjes’, moest HP/DeTijd maar eens koppen.
Mijn kleine wildernis wordt van de weeromstuit een onbedoeld statement. Het maakt een beetje zenuwachtig. Had Ferdi E. - de ontvoerder van Gerrit-Jan Heijn - destijds ook niet zo’n onverzorgd tuintje bij zijn rijtjeshuis in Landsmeer? En Volkert van der G. in Harderwijk? Kinderen, ruk de klimop van de gevel! Vrouw, strooi onkruidverdelger, wiedt en snoei. Buurman, wilt u mijn bijl soms lenen?