Argusvlinder verdwijnt uit Oost-Nederland

De argusvlinder was een algemene vlinder in Nederland, maar hij is de afgelopen jaren uit een groot deel van Oost-Nederland verdwenen. De achteruitgang is ook te zien in andere West-Europese landen. Speelt de klimaatverandering hier een rol?

De argusvlinder is een echte graslandvlinder, die verspreid over het hele land voorkomt. De aantallen zijn nu nog het grootst in het westen van het land. Het gaat niet goed met deze vlinder. De aantallen argusvlinders zijn meer dan 90% achteruit gegaan in vergelijking met 1990. Zeker in Oost-Nederland is het een zeldzame verschijning geworden. De oorzaken zijn niet bekend, maar aangezien de argusvlinder ook in veel andere Europese landen zoals Groot-Brittannie, Frankrijk, Spanje en Belgie achteruitgaat, lijkt een verband met klimaatverandering aannemelijk. De soort verdween in Nederland het eerst van de hogere zandgronden van Gelderland, Overijssel en Drenthe, maar de laatste jaren is die achteruitgang ook te zien in de duinen. Alleen op klei- en lössgronden lijkt de situatie minder zorgwekkend. Argusvlinders zijn gebonden aan grasland. De rupsen leven van grassen en de vrouwtjes zetten hun eitjes het liefst af waar wortels van het gras bloot komen te liggen, zoals in wegbermen en slootkanten.

Mannetjes van de argusvlinder hebben een opvallende donkerbruine band over hun oranje vleugels lopen en lijken daardoor donkerder dan de vrouwtjes, die alleen dunne bruine lijnen op hun vleugels hebben. Op de onderzijde zit een hele rij met oogvlekken en daaraan heeft de argusvlinder zijn naam te danken (Argus was een duizendogige wachter uit de Griekse mythologie). De mannetjes bezetten een territorium, vaak een kale plek tussen de plantengroei, een muur of een stuk hout, en verdedigen deze fanatiek tegen indringers. De soort vliegt vanaf april en heeft drie generaties per jaar, zodat ook nu, tot in november toe, nog argusvlinders te zien zijn. Waarnemingen van deze soort kunt u doorgeven via de invoersites Telmee, Landkaartje of Waarneming.nl

Tekst en foto’s: Kars Veling, De Vlinderstichting
Bron: Natuurbericht.nl