Annette Reinboud: Het grote taboe

Stilte is niet de afwezigheid van geluid en lawaai hoort tot op zeker hoogte ook bij bepaalde aspecten van het leven. Stilte bestaat uit een scala aan natuurlijke geluiden en daar gaat het nu juist om: natuurlijke geluiden steeds minder kunnen ervaren werkt vervreemdend en maakt ziek.

Iedere geluidsbeleving is een subjectieve ervaring. Niemand kan voor een ander bepalen wat aangenaam, irritant, mooi of lelijk, hard of zacht is. Als het om zo’n delicaat en fijngevoelig zintuig als het oor gaat, moeten we ons extra fijnzinnig opstellen.
Horen is net zo goed voelen, omdat geluid uit trillingen bestaat en ons oor het evenwichtsorgaan huisvest en verbonden is met onze ziel en al haar roerselen. Daarbij zijn ze willoos en dus altijd “in gebruik.”
Letterlijk en figuurlijk niet gehoord worden grijpt dan ook danig diep in!

Miljoenen mensen lijden op dagelijkse basis in meer of mindere mate onder lawaai in al zijn verschijningsvormen en bergen (medische/wetenschappelijke) onderzoeksrapporten staven dat blootstelling aan lawaai niet alleen heel ongezond is maar ook tot de dood kan leiden, dat het nooit went en dat het alleen maar toeneemt door bevolkingsgroei, verstedelijking, technische en industriële ontwikkelingen, weg- trein- en luchtverkeersgroei. Daar moeten we niet lichtvaardig over denken, laat staan het op persoonlijk niveau ridiculiseren en bagatelliseren van degenen die hier ongevraagd en ongewenst mee opgezadeld worden.

Vrijheid betekent niet maar kunnen doen waar men zin in heeft, maar gaat juist over het kennen van de eigen grenzen en daar bewust naar leven.
Het verschil weten tussen privésfeer en publieke ruimte, waardoor iederéén in vrijheid kan leven verandert “ik heb er geen last van” in “wat erg dat je er last van hebt.”
Die basishouding heet innerlijke beschaving en zorgt voor een fatsoenlijke samenleving.
Dan weet je vanzelf wat juist is om te doen en wat je behoort te laten.
  
Aan elke activiteit behoort stilte vooraf te gaan. 
Er is op dat vlak nog héél veel in te halen om de dolgedraaide herriemaatschappij weer tot rust te brengen en het evenwicht te herstellen.
Het goede nieuws is dat we helemaal niet op zoek hoeven naar stilte zoals de geestelijken dat doen, als we op heel gewone dagelijkse basis de stilte durven toe te laten.
Het is niet eng maar ons medicijn.
Want stilte is vrede. Wie wil dat nu niet?
 
Annette Reinboud
(zie ook: www.stichtingbam.nl rubriek “ongehOORd” via nieuws/artikelen)