Begin februari zag ik het spreeuwenpaartje op het dak van onze woning, vlak bij de plek waar ze vorig jaar hun nest hadden. Terwijl het nog stevig vroor, rukte het stel al aan takjes en plantenresten. Twee weken later zag ik grote gele vlokken steenwol naar beneden dwarrelden. Aan de enorme hoeveelheid vlokken te zien werkten de spreeuwen hard aan een nieuwe nestholte in ons dak. Met grote verbazing en ietwat ongerust over de mogelijke schade keek ik toe. Gelukkig ging er vervolgens ook weer een heleboel natuurlijk isolatiemateriaal ‘omhoog’. Achter mijn computer op zolder hoorde ik de bijbehorende ritsel- en piepgeluiden. Onze tuin lag nu helemaal vol met gele vlokken isolatiemateriaal.
Nee, dacht ik nog, neem dan de mussen, daar heb je gelukkig geen last van …. Dat had ik te vroeg gedacht: in maart vond ik allemaal kleine blauwe stukjes isolatieschuim op het balkon onder de dakrand. De mussen waren begonnen met nestelen!
Ik vroeg me even af of we de dakrand goed dicht moesten laten maken en nestkasten ophangen, zodat ons dak gespaard zou blijven. Ik heb het idee maar snel uit mijn hoofd gezet. Zoveel vogels die ons dak uitkiezen als toekomstige kraamruimte is toch wel heel bijzonder. En ik stel me voor dat er anders zoiets gebeurt als bij het water, hier een eindje verderop aan de weg. Daar had iemand een broedkorf voor eenden in het water gezet. Een eend zat er niet in, maar recht onder de mand begonnen meerkoeten met de bouw van hun nest. Nee, de natuur laat zich niet sturen, ze heeft zo haar eigen voorkeuren…. Laten we er maar van genieten!
De laatste week is het hier bij mijn computer op zolder weer even wat rustiger. De kraamkamer van het echtpaar spreeuw is klaar. Ze paren geregeld in de eik aan de overkant. En de mussen? Die zijn nog druk aan het bouwen. Geheel onverwacht heeft dit nog een voordeel: zij slepen de gele vlokken isolatiemateriaal naar hun nesten toe. Zo ziet onze tuin er weer opgeruimd uit en misschien komt het dan toch nog goed met de isolatie van ons dak!