Advocaat van de natuur en spreekbuis van het milieu.

Anne Schulp - Het surimidiertje

  •  
24-03-2013
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
Anne-Schulp_01.jpg
Een snijpracticum bij de opleiding biologie of geneeskunde is leerzaam. Zelf eten koken is nóg leerzamer — en ’t is in ieder geval stukken leuker. Al schillend, slachtend en filerend leg je de anatomie van de meest uiteenlopende planten en dieren bloot. Hoe werkt een kreeft? Heeft een kip ook staartbotjes? Vertel: wanneer heeft ú voor het laatst een ooglens bewonderd, of met een zwemblaas gespeeld?
De 19e-eeuwse paleontoloog William Buckland was misschien wel één van de meest enthousiaste culinair-anatomen... hij had zich ten doel gesteld zich een weg door het volledige dierenrijk te eten. Hij schijnt daar aardig in geslaagd te zijn. Smakelijk én leerzaam.
Van de planten en dieren zoals die tegenwoordig op ons bord verschijnen is doorgaans niet veel van de oorspronkelijke vorm terug te zien. Wie slacht er zelf nog een konijn? Waarom vis fileren als je ook filets kan kopen? Vóórbewerkte ingredienten maken koken simpel en stukken minder interessant. Veel zicht op de oorsprong van je voedsel hou je er hoe dan ook niet aan over.
Wat als we Buckland nou eens in een 21ste-eeuwse supermarkt loslieten? Hij zou er fantasiedieren aantreffen! Tussen de bevroren mosselen, garnalen en stukjes inktvis tuimelen er ook sierlijk opgerolde surimidiertjes in z’n pan... Japanse fantasiefrutsels van fijngemalen vis. Maar Buckland vraagt zich af hoe het surimidiertje leefde — éénmaal ontdooid blijkt het een opgerold plakje spierweefselachtig spul. Zonder graatjes, geen oogjes... kan het zwemmen? Rolt het surimidiertje zich bij gevaar wellicht reflexmatig op, als een egel of een pissebed? Het beestje oogt nogal primitief. Hebben we hier dan eindelijk een overlevende uit de zeeën van een half miljard jaar geleden? Is het een soort Cambrische Coelacant? Een conservatieve oersoepbewoner?
De zoölogische freakshow van ons kant-&-klaardieet blijft niet beperkt tot het surimidiertje. Wist u dat er ergens in Nederland kippen moeten rondlopen die meterslange worstvormige eieren leggen? Is het u wel eens opgevallen dat de plakjes ei op die kant-&-klare voorverpakte sandwiches vaak allemaal een volledige dooier hebben? Er zit nooit eens een plakje met alleen eiwit bij. De industriële sandwichbelegger snijdt deze plakjes uit industriële eierworsten van pythonlengte. Alle plakjes even groot, alle plakjes mét een dooier... een uitkomst voor de automatische broodjesbelegmachine.
Wie bewerkte kant-&-klaarproducten kookt en eet loopt zóveel mis... Het wordt allemaal zó teleurstellend weinig interessant...! Aan een snijpracticum herinnert het al lang niet meer. Nee, herkenbare anatomie moet je voorál niet op je bord krijgen. Anatomie moet je pureren. Pureren, kneden, homogeniseren, aan elkaar plakken en daarna in een nietszeggend vormpje dat mooier is dan echt serveren. Want biologie, dat is meer iets voor buiten de keuken. En je nieuwsgierigheid? Die pureer je voor ’t gemak maar even mee.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Maandag, woensdag en vrijdag versturen wij je alle informatie uit de radio en tv-uitzending en het laatste internetnieuws.