25 april!

De werkelijkheid is vaak gekker dan je fantasie. Ik had nooit, nee echt nevernooitniet gedacht dat er ooit een dag zou zijn als 25 april 2012. Niet omdat Johan Cruyff 65 werd, of omdat in de wandelgangen van de Tweede Kamer onderhandeld werd over de bezuinigingen. Het was veel gekker....

Een beetje grijs was het, terwijl een paar jaar geleden nog die 25e april een temperatuurrecord van 27,7 graden scoorde. 's Ochtends met de honden naar de hei, daarna een paar uur op de VARA aan het bureau. Nog helemaal niks aan de hand. Dat begint pas als ik op reportage ga.

Met de OV-fiets van Amsterdam Centraal naar de omgeving van de RAI. Daar gaan twee plaatselijke politici de eerste Europese eekhoornbrug openen, een constructie op zeven meter hoogte boven de Europa Boulevard. Een dag van te voren heb ik al gezeurd bij de organisatoren dat ik mee omhoog wil als het lintje wordt doorgeknipt op eekhoornbrughoogte. Er is een hoogwerker geregeld met een tweepersoons-bakje waarin de bestuurder moet, plus lintenknippers Joep Blaas en Ivar Manual en ik. Eigenlijk is zo'n bakkie niet berekend op vier passagiers, er is ook maar veiligheidsmateriaal voor drie, maar het gaat goed. Al fluistert Joep een beetje angstig dat hij het vervoermiddel wel aan de kleine kant vindt.

De tocht naar boven gaat goed, de plechtige opening lukt, AT5 en RTV Noord-Holland (die niet mee mochten naar boven) en een fotograaf doen ver beneden ons hun werk. Mooi, nu naar beneden. Mooi niet. Volgens de laatste Europese regels is er een veiligheidssysteem in de hoogwerker geïnstalleerd. Dat meet het gewicht van de inzittenden van het bakje. Is dat te hoog, dan kan je rustig stijgen, maar bovengekomen blokkeert het systeem. Te zwaar beladen? Dan beweegt de hoogwerker niet meer, wat de bestuurder ook probeert.

Ik zal geen kwaaie opmerkingen maken, noch flauwe grappen, over Europese veiligheidsregels die het mogelijk maken om te zwaar beladen wél naar gevaarlijke hoogte te gaan, maar niet meer naar beneden. Heeft niks met veiligheid te maken, dit is meer pesten. Gelukkig weet de chauffeur met een illegale manoeuvre de Brusselse weegmachine te beduvelen. Na een kwartiertje stilstaan in de lucht komen we toch veilig aan de grond.

Genoeg nooit eerder meegemaakts voor één dag. Nee.
Ik ga die 25e april niet meer vergeten. De geboortedag van Al Pacino en Ella Fitzgerald, de sterfdag van Theo Laseroms, de lanceerdag van de Hubble Ruimte telescoop, het einde van de Portugese Anjer Revolutie, de dag dat de Marseillaise werd gecomponeerd, Joop Zoetemelk de Amstel Gold Race won, de Republiek der Zuid Molukken werd uitgeroepen, de Slag bij Gribraltar werd uitgevochten (Nederlandse Vloot wint met 4-1 van Spanje in 1607). Allemaal in eerdere jaren op 25 april.

In 2012 fiets ik terug naar Amsterdam Centraal. De wind nu in de rug, lekker toeristisch fietsen. Weet je wat, ik ga eens kijken bij die nieuwe super Apple winkel op het Leidseplein, daar kom ik toch bijna langs. Als ik er arriveer rennen er een paar mannen en vrouwen in blauwe T-shirts langs. Ze gaan hele grote stickers van bijna 2 m2 op de ramen van Apple plakken.

Dan zie ik dat er 'Greenpeace' op de supersticker staat. Ik knijp in mijn arm, ben ik in een Greenpeace-actie beland? Ik maak al meer dan dertig jaar reportages over Greenpeace-acties, minstens een paar per jaar. Maar altijd omdat ze me van te voren een seintje geven - de kans dat je toevallig in zoiets terecht komt is verwaarloosbaar klein. Ik denk dat ik meer kans heb op een grote prijs in de Staatsloterij. Terwijl ik mijn recorder in gereedheid breng en bedenk hoe ik hier een reportage van kan maken, realiseer ik me dat ik niet hoef te vertellen dat de Vroege Vogels verslaggever bij stom toeval voorbij fietste. Dat gelooft echt niemand.

In de radioreportage wordt met geen woord over dit rare toeval gerept, dat zullen de luisteraars toch niet geloven. Vroege Vogels komt per ongeluk in Greenpeace-actie terecht, hou op zeg. Maar jullie durf ik het wel toe te vertrouwen.

Joost Huijsing