De dramaserie duikt dieper in de psyche van een moordlustige sociopaat.
Let op : de recensie bevat spoilers voor het eerste seizoen.
Empathie voor een sociopaat. De charismatische acteur Penn Badgley wist de kijker te verleiden met zijn portrettering van een manipulator die zonder al te veel scrupules een einde maakt aan iemands leven. Een emotionele en intelligente man als de ultieme schurk. Zoals zijn nieuwe vriend Will Bettelheim (Robin Lord Taylor, Gotham) opmerkt: niemand gaat meteen van het slechte uit wanneer het om een witte man gaat.
De serie is gebaseerd op de boeken van Caroline Kepnes. In het eerste seizoen maak je kennis met de schijnbaar zachtaardige Joe Goldberg (Badgley, Gossip Girl). Ondanks zijn vriendelijkheid, en beloftes op zoek te zijn naar de ware liefde, is het een gevaarlijke man: een seriemoordenaar die met gemak zijn liefde, vriendin Guinevere Beck (Elizabeth Lail), om het leven brengt.
Joe is halsoverkop verhuisd naar Los Angeles. In de seizoensfinale bleek zijn ex-vriendin Candace (Ambyr Childers) – die hij dacht vermoord te hebben – nog te leven, en ze zint op wraak door zijn leven net zo ellendig te maken als dat hij haar leven zuur heeft gemaakt. In zijn pompeuze voice-over geeft hij aan dat hij niet meer verliefd wil worden. Natuurlijk is het niet zo gemakkelijk om van een obsessie af te komen. Joe heeft een nieuwe identiteit nodig, en met beperkte financiële middelen voor handen neemt hij de identiteit over van de documentvervalser Will. Hij heeft een nieuw appartement, werk in een boekhandel, en lijkt zijn impulsen onder controle te hebben. Totdat een nieuwe obsessie opkruipt wanneer hij valt voor de charmes van Love Quinn (Victoria Pedretti, Nell Crain in The Haunting of Hill House ).
Jeugdtrauma, seksueel en emotioneel misbruik, en moord. De cultuur van Los Angeles wordt in de eerste afleveringen op de hak genomen door Joe die met tegenzin naar L.A. is verhuisd, maar toch gedijt in de oppervlakkige wereld.
Showrunner Sera Gamble weet dat het voor de kijker geen verrassing meer is om de spanning te laten afhangen van of 'Wills' prooi zijn leugens kan doorzien. Ditmaal duik je steeds dieper in de psyche van Joe. Naast haar opmerkelijke naam lijkt zijn nieuwe geliefde ook een symbool van dé liefde. Een vrouw die Joe weet te kalmeren als hij overstuur raakt, en hem voldoende liefde geeft om een poging te ondernemen om een betere man te worden.
Hoe is het dan mogelijk dat hij zijn daden voor zichzelf blijft vergoelijken? Het is immers een man die meerdere mensen heeft vermoord en een onschuldige man naar de gevangenis heeft gestuurd. Langzamerhand licht Gamble de sluier op en schemert het door dat Joe meerdere trauma’s heeft opgelopen in zijn jeugd, en patronen met zich meedraagt die hij steeds weer herhaalt.
In het tweede seizoen ontvouwt het drama zich in een langzaam tempo, maar het is onmogelijk om je ogen los te wrikken van het scherm.