Vortex S01: frisse sciencefictionthriller

Frans zesluik over een moordzaak uit 1998 lijkt op een traditioneel misdaaddrama maar neemt al snel een onverwachte wending.

Het is 19 juli 1998. Frankrijk is een week geleden wereldkampioen voetbal geworden. Rechercheur Ludovic Béguin (Tomer Sisley) en zijn vrouw Mélanie (Camille Claris), een onderzoeksrechter, zijn nog steeds opgetogen als ze die ochtend wakker worden. Terwijl hun babydochter Juliette nog slaapt besluit Mélanie een stuk te gaan joggen. Luttele momenten later staan collega’s van Béguin voor de deur met slecht nieuws. Zijn vrouw is dood aangetroffen op een nabijgelegen strand. Ze is waarschijnlijk van een klif gevallen. Als kijker denk je dan: er is vast iets anders gebeurd. En logischerwijs blijkt er meer achter Mélanie’s dood te schuilen.

Maar scenaristen Camille Couasse en Sarah Farkas gooien het nu eens over een andere boeg. Vortex (niet te verwarren met de naargeestige dementiefilm van Gaspar Noé uit 2021) is geen traditioneel misdaaddrama maar pure sciencefiction. Dat is te zien wanneer het verhaal vooruitspoelt naar 7 juli 2025. Op die dag vindt Béguin, dan nog steeds werkzaam bij de politie, het stoffelijk overschot van een jonge vrouw op hetzelfde strand waar zijn geliefde ooit werd aangetroffen. Politiediensten maken in de toekomst gebruik van VR-technologie en drones, en dus staat Béguin even later met een VR-bril op z’n neus naar beelden van het strand te kijken.

Dan volgt een soort kortsluiting en verschijnt Mélanie ineens in beeld. Twee tijdsgewrichten worden met elkaar vermengd. De rest van de serie laat zich omschrijven als Black Mirror-esk: rotzooien met de tijd loopt altijd slecht af, zoveel is duidelijk. Dat maakt Vortex tot een interessante kijkervaring. Omdat Béguin en Mélanie in het heden en in het verleden worden gedwongen om keuzes te maken, soms met ingrijpende consequenties.

Vortex, vanaf vrijdag 2 juni 2023 in zijn geheel bij Netflix