Until Life Do Us Part: trefzekere tragikomedie

Een jonge man vraagt een jonge vrouw ten huwelijk. Zij zegt: ‘Voor eeuwig?' Hij knikt. Zij: ‘Maar we zijn nog maar 3 maanden samen.’ Dan volgt een flashback: de vrouw kampeert tijdens haar vakantie aan het strand en ontmoet per abuis de man. Hij biedt haar ’s ochtends een ontbijt aan met verse vijgen. De rest is geschiedenis. Als het duo – inclusief de beste vriend van de man, een klassiek derde wiel aan de wagen – vervolgens besluit de bruiloft te gaan plannen, komen ze terecht bij de bruiloftslegbatterij van Daniel (Dinarte Branco) en Vanessa (Rita Loureiro).

Terwijl het huwelijk van Daniel en Vanessa op barsten staat, gaat het met hun bedrijf ook niet goed. Until Life Do Us Part laat in dat opzicht zien dat ‘tot de dood ons scheidt’ intussen een leus is uit een ver verleden: we nemen tijdens het leven al en masse afscheid van elkaar. Het Portugese melodrama is een soort dwarsdoorsnede van de belevenissen van het gezin van de twee huwelijksplanners: Daniel en Vanessa hebben gezamenlijk ook een zoon en een dochter.

Als Vanessa in de menopauze belandt en haar arts haar erop wijst dat ze last kan krijgen van ‘vaginale droogheid’ dan rijst de vraag: staat haar vagina – in spreekwoordelijke zin – niet al enige tijd droog?

Het lijkt er namelijk op dat het al jaren ontbreekt aan vuurwerk tussen Daniel en Vanessa. Als Daniel tijdens een etentje zijn echtgenote een foto van haar laat zien die hij nam toen ze 20 jaar oud was dan zegt ze: ‘Toen geloofde ik nog in gelukkige eindes.’ Die hoop op een happy end ziet ze tegenwoordig nog alleen bij haar cliënten. Dat levert in Until Life Do Us Part een tragikomisch effect op; dat contrast tussen het ongeluk van de bruiloftsplanners en het al dan niet tijdelijke – in Portugal stranden uiteindelijk 7 van de 10 huwelijken – geluk van de newly weds die hun rekeningen betalen.

Je begrijpt ineens waarom Vanessa nu ‘scheidingsconventies’ bezoekt. Misschien valt daar nog wat geld in te verdienen.