The Wheel of Time S01E01-06: matriarchale wereld vol magie en mystiek

The Wheel of Time is Amazon Prime’s fantasyserie van grootse schaal. De ambitieuze serie probeert een vervanging te zijn voor hongerige fantasyfans na het (teleurstellende) einde van Game of Thrones. En is een ‘zoethoudertje’ voor de volgend jaar te verschijnen Lord of the Rings -prequel op Amazon Prime.

The Wheel of Time werd bedacht door Rafe Judkins ( Chuck , Agents of S.H.I.E.L.D. ) en is gebaseerd op de veertiendelige boekenreeks van Robert Jordan, waarvan het eerste deel verscheen in 1990. Judkins heeft wat aanpassingen gemaakt aan het verhaal, die voor de fans wellicht teleurstellend zullen zijn.

In de complexe en steeds expanderende wereld van The Wheel of Time zijn er magische krachten, mythische wezens en gelooft men in reïncarnatie – tijd is een wiel, maar komt altijd op dezelfde plek terug waar het begon. Er is een matriarchaal systeem waarin vrouwen van het magische genootschap de Aes Sedai de One Power kanaliseren om de wereld in balans te houden. Het is verboden voor mannen om het magische licht op te roepen, omdat zij alles vernietigen. De mythologie is sterk beïnvloed door de filosofieën uit het boeddhisme en hindoeïsme: balans tussen goed en kwaad, reïncarnatie en een draak.

Het verhaal volgt Moiraine Damodred (Rosamund Pike), een van de hoogste Aes Sedai. Samen met haar ‘warder’ Lan (Daniel Henney) is ze op zoek naar de herboren Dragon om The Dark One te verslaan. Nee, de Dragon is geen draak zoals in Game of Thrones , maar een menselijke reïncarnatie die volgens de profetie nu volwassen zou moeten worden. En in het dorp Two Rivers zijn er vijf jongeren (ouder dan in de boeken en daarmee vermijdt de serie het YA-genre) die de juiste leeftijd hebben: Mat (Barney Harris), Perrin (Marcus Ratherford), Egwene (Madeleine Madden), Rand (Josha Stradowski uit Hoogvliegers ) en Nynaeve (Zoë Robins). Nadat een groep Trollocs (goed gemaakte geitachtige monsters) Two Rivers aanvalt, neemt het tweetal de twintigers onder hun hoede om naar de Witte Toren te gaan.

Hoewel het verhaal veelbelovend en intrigerend is, wilt het te veel vertellen in korte tijd, terwijl de wereld zich elke aflevering steeds verder uitbreidt. De eerste zes afleveringen zijn vooral veel spektakel met weinig menselijke invulling. Waar Game of Thrones naast epische actiescènes ook sterke personages en interacties gaf waar je empathie voor voelde, blijft dit (in ieder geval in de eerste zes afleveringen) uit. De dialogen voelen soms alsof ze beter op papier hadden kunnen blijven. Wel introduceert de serie een vernieuwende wereld, geregeerd door een groep sterke, diverse vrouwen waarin zij (eindelijk – in dit genre) gevierd worden, en elkaar helpen en versterken.