The Last Summer: oneven coming-of-age-film

‘De zomervakantie. Een laatste kans om onbezorgd te zijn’, aldus de voice-over van de tiener Griffin (K.J Apa, bekend van Riverdale en The Hate U Give). Zijn klasgenoten en vrienden geven zich schoorvoetend over aan de overgangsperiode naar volwassenheid, maar willen nog wel genieten van hun laatste middelbare school vakantie.

The Last Summer geeft alles wat je ervan zou verwachten: het is een standaard coming-of-age-verhaal met de bijbehorende romantische perikelen, maar ditmaal speelt het zich af in Chicago. De muzikale Griffin en de gereserveerde aspirant-filmmaker Phoebe (Maia Mitchell, The Fosters) proberen hun artistieke ambities in evenwicht te brengen met familiedrama, ouderlijke druk om de juiste keuzes te maken, en een ontluikende zomerliefde. In hun vriendenkring maakt de populaire Erin (Halston Sage) het uit met haar vriend Alec (Jacob Latimore) omdat ze niet wil beginnen aan een langeafstandsrelatie, en krijgen beiden nieuwe partners: Ricky (Tyler Posey, Teen Wolf ) en Paige (Gage Golightly). De nerds Chad (Jacob McCarthy) en Reece (Mario Revelori) willen hun maagdelijkheid zo snel mogelijk verliezen. De gespierde atleet Foster (Wolfgang Novogratz) heeft een lange lijst opgesteld met meisjes met wie hij het bed wil delen. En Audrey (Sosie Bacon) heeft een zomerbaantje als oppas en is onzeker over haar toekomst.

Het script van regisseur William Bindley (Mother’s Day) en zijn broer Scott Bindley (The Nut Job 2: Nutty by Nature) probeert ruim vijf verhaallijnen met elkaar te combineren. De opbloeiende romantiek tussen Phoebe en Griffin steekt er bovenuit. De ambitieuze tieners, met een redelijk goede chemie, geven zich niet volledig over aan het concept van de zomervakantie waar het hedonisme hoogtij viert. Hoewel de creatieve geliefden een redelijk ontwikkelde verhaallijn krijgen binnen de film, gaat dit niet op voor hun leeftijdsgenoten. Geen enkel personage in de ondersteunde cast krijgt een goede persoonlijke ontwikkeling, en ze blijven dus allemaal hangen in eendimensionale stereotypen. De vraag komt dan op: waarom zou je om deze personages en hun persoonlijke verhalen geven?

Bindley levert een uitermate generieke film af. Van het script tot aan zwakke dialogen als 'de datinggoden straffen je gewoon omdat je te inhalig werd’. Het is overduidelijk dat het script leunt op archetypen uit het romantische komedie-genre en klassieke tienerfilms uit de jaren tachtig. De regisseur lijkt iets te willen doorgeven over volwassen worden in de moderne maatschappij, maar weet niet hoe. De onderliggende boodschap voor één van de personages - je kan acceptatie vinden en erbij horen als je eenmaal volwassen bent - voelt dus enigszins hol aan. De jonge acteurs in de cast doen overigens hun uiterste best met het materiaal, maar hun collectieve charme kan de film niet redden van de clichés.

The Last Summer is een matige, romantische coming-of-age-film. Net zoals een korte, heftige vakantieliefde, stelt het niet veel voor.