The Count of Monte Cristo S01E01-02: de Fransen deden het recentelijk beter

Sam Claflin zet een eendimensionale held neer in fletse verfilming van literaire klassieker.

In 2024 verschenen twee verfilmingen van The Count of Monte Cristo (Le Comte de Monte-Cristo), de literaire klassieker van Alexandre Dumas uit 1844. Een Engelstalige Europese coproductie waarin het verhaal is uitgesmeerd over acht afleveringen, met Sam Claflin in de hoofdrol als de wraakzuchtige Edmond Dantès. En een Franse bioscoopfilm met een looptijd van drie uur waarin Pierre Niney de hoofdpersoon vertolkt. Beide projecten zijn ambitieus, maar er zijn ook grote verschillen te zien.

De twee titels volgen het boek op tamelijk trouwe wijze. Met Dantès de zeevaarder die in 1815 na een storm wordt beschuldigd een spion te zijn van Napoleon en wordt verbannen naar Île d’If, een gevangeniseiland voor de kust van Marseille. De boosdoeners achter dit complot zijn mannen die jaloers op Dantès zijn. Baron Danglars (in de Engelse serie gespeeld door Blake Ritson) ziet met lede ogen aan hoe niet hij maar Dantès een promotie krijgt; officier van justitie Gérard de Villefort (Mikkel Boe Følsgaard) moet Dantès in de gevangenis krijgen om zijn carrière te beschermen; Fernando Mondego (Harry Taurasi) heeft een oogje op Dantès’ lover Mercédès (Ana Girardot).

Uiteindelijk doet Dantès er vijftien jaar over om, ook dankzij tips van een mysterieuze wijsgeer (Jeremy Irons), te ontsnappen van het eiland. Hij neemt vervolgens uitgebreid de tijd om wraak te nemen op zijn kwelgeesten. In de Franse bioscoopfilm wijkt de camera nauwelijks af van het perspectief van de hoofdpersoon, waardoor je een beter inzicht krijgt in zijn gevoelens van onmacht en wraak. De televisieserie weidt ook uit naar andere personages, en laat het gekonkel achter de schermen uitgebreider zien – de reeks laat in die zin minder over aan de verbeelding van de kijker.

En terwijl de bioscoopfilm ook in het teken staat van kunststromingen van toen, die gespiegeld worden in de schilderachtige mise-en-scène, oogt de serie tamelijk flets; als een generiek kostuumdrama. Sam Claflin zet bovenal een eendimensionale held neer, die met zijn gesoigneerde voorkomen oogt als een vreemde eend in de bijt in deze negentiende-eeuwse setting. In tegenstelling tot Niney, die zich net als zijn personage, ontpopt als een soort kameleon.

De Franse bioscoopfilm is kortom superieur aan de Engelstalige serie. En qua tijdsinvestering van de kijker scheelt het ook nog eens zo’n drie à vier uur.

The Count of Monte Cristo, vanaf zondag 28 december 2025 bij BBC NL