The Affair S3E1: het nieuwe, grote verhaal

Een van de sterkste gimmicks van The Affair is altijd de vertelstructuur geweest: de geschiedenis van een verhouding tussen de getrouwde schrijver Noah (Dominic Wilson) en de eveneens getrouwde serveerster Alison (Ruth Wilson), gezien vanuit meerdere perspectieven – seizoen één vanuit Alison en Noah, seizoen twee ook vanuit voormalige partners Helen (Maura Tierney) en Cole (Joshua Jackson) – die allemaal een net iets ander verhaal vertellen.

Op het oog begint de eerste aflevering van seizoen drie als alle andere. Deel 1: Noah zegt de tussentitel. Maar naarmate de twintig minuten er dertig worden, en de dertig veertig, begint het langzaam te dagen: bij deze première zitten we voor het eerst aan het perspectief van één persoon vast. Pluspunt: extra veel Dominic West. Minpunt: ook veel Noah.

Vanaf het begin van de serie heeft Noahs karakter het qua complexiteit moeten afleggen tegen de pijn en conflicterende verlangens van Alison. Zijn onbestemde gevoel van onvrede is gewoonweg niet opgewassen tegen het verlies van een kind, een verlies waar Alison zichzelf ook nog eens medeverantwoordelijk voor houdt. De plotselinge faam maakte Noah er in seizoen 2 niet bepaald sympathieker op, zo onwetend en onverschillig leek hij te staan tegenover de ravage die zijn keuzes veroorzaakten.

Fans, wees gerust, een hork is hij in seizoen 3 nog steeds. Er zijn drie jaar verstreken sinds Noah schuld bekende in de rechtszaak rond de dood van Scotty, de zwager van Alison. Langzaam pakt Noah het leven weer op, als docent op de enige universiteit die hem nog wil hebben. Maar gevangenschap heeft hem niet doortastender gemaakt. ‘Waarom huilt ze?’ vraagt Noah oprecht verbaasd, nadat hij de schrijfopdracht van een studente volkomen heeft afgekraakt. Hij heeft, zo blijkt al snel, echter een goede reden om afgeleid te zijn: hij wordt gestalkt door een voor ons nog onbekende man (Brendan Fraser, waar was je al die tijd?).

Natuurlijk, na het overkoepelende moordmysterie van seizoen 1 en 2 moet er nu iets nieuws gevonden worden. Toch voelt deze aflevering zowel erg gehaast – inclusief dramatische cliffhanger – als veel te lang uitgesponnen. Het meest overbodig is de rol van Irène Jacob ( La double vie de Véronique ) als professor in de Middeleeuwse literatuur - en een mogelijke nieuwe vlam voor Noah - die Noah ziet als een Lancelot (de ridder die alles opofferde voor Ware Liefde) met de zelfdestructieve neigingen van een Merlijn (in de originele literatuur niet de goedaardige wijze grijsaard zoals we die van Disney kennen).

Het is onnodige symboliek. The Affair werkt juist het beste door de kleine tegenstrijdigheden, niet door voor de hand liggende metaforen. Nog belangrijker: de wisselende perspectieven binnen een aflevering maken Noah zelf interessanter. Zelfs wanneer hij in een soloaflevering achtervolgd wordt door een mysterieuze psychopaat.