Take Two S01E01-02: gebrek aan creativiteit

‘Ik ben ook hebzuchtig voor gerechtigheid’, zegt de goedgeklede detective zelfgenoegzaam, terwijl ze met hoge hakken boven de kidnapper uittorent en hem neerschiet. De tenenkrommende openingsscène blijkt een fragment uit de fictieve serie Hot Suspect, maar het zet meteen de toon voor de komische misdaadserie Take Two.

De Hot Suspect-agent ofwel actrice Sam Swift (Rachel Bilson, Hart of Dixie) heeft net zestig dagen voltooid in een afkickkliniek. Na achtervolging door de roddelbladen - en het stopzetten van haar serie en een verbroken relatie - kreeg ze een openbare inzinking, en had ze een moment van bezinning nodig. Fris uit de kliniek wil ze weer aan de slag, maar haar carrière ligt in puin. Haar agent Syd (Heather Doerksen) heeft wel een script van een jonge scenarioschrijver, waar ze in de huid kan kruipen van een privédetective. Sam roept de hulp in van een echte privédetective, Eddie Valetik (Eddie Cibrian, Third Watch), en haalt hem over om samen te werken aan een ontvoeringszaak, ter inspiratie voor haar rol. Al snel vertoont Sam potentieel als onderzoekster, maar ze weigert zich aan de regels te houden, met alle gevolgen van dien.

Op papier heeft Take Two alle elementen voor een bescheiden tv-hit. Bilson en Cibrian zijn solide tv-sterren, en de makers werkten eerder aan de populaire en langlopende dramaserie Castle. Een actrice met een goede speurneus die voortdurend kibbelt met een knappe detective terwijl ze een zaak proberen op te lossen. Wat kan er misgaan?

Nou, de schrale openingsscène uit Hot Suspect daargelaten, stijgt het niveau in de rest van de afleveringen (bijna) niet boven het niveau van de fictieve serie uit. Van stijve dialogen à la ‘ik dacht dat ik je zei om in de auto te blijven!’ of ‘ze staat achter me, niet waar?’ tot clichés uit jaren tachtig en negentig politieseries, maar ook aanwijzingen die je van mijlenver ziet aankomen.

Er is niets mis met een goede tv-formule. Waar het hier aan schort is dat alle clichés elkaar snel opvolgen zonder enige zichtbare creativiteit wat betreft elementen gegrepen uit het ‘echte leven’ en genre-tv – ook al geeft Eddie herhaaldelijk aan dat het hier gaat ‘om het echte leven, Sam’ en dat het niet hetzelfde is als een detective spelen in een fictieve serie. De makers proberen met een knipoog de kijkers te overtuigen, maar vanaf de eerste minuut van de serie weet je hoe het hele verhaal zal verlopen.

Bilson is een charmante actrice en heeft zelfs met de middelmatige dialogen nog een goede timing. Daartegenover leunt Cibrian sterk op zijn uiterlijk om enige waardigheid aan zijn karakter mee te geven. De twee hebben geen knetterende chemie waardoor de dynamiek tussen Sam en Eddie niet overkomt. De magie onderbreekt simpelweg in Take Two.