Sweet Magnolias S01E01-02: waar blijft de charme?

Dat zal me leren: toen ik me aanmeldde om de tv-serie Sweet Magnolias te recenseren verwarde ik deze titel met Steel Magnolias , de tranentrekker uit 1989 met Dolly Parton, Sally Field, Olympia Dukakis en een doorbraakrol voor Julia Roberts.

Nu zijn er met een beetje goede wil wel enige overeenkomsten te vinden. Ook Sweet Magnolias draait om het wel en vooral het wee van een handvol vriendinnen – die zichzelf ‘sweet magnolias’ noemen - in een slaperig dorpje in het zuiden van Amerika. Maddie (JoAnna Garcia Swisher, Ariel in Once Upon a Time) zit in de laatste fase van haar scheiding met dokter Bill (een haast onherkenbare Chris Klein, de American Pie-films, Election). Dokter Bill wil nu namelijk graag trouwen met de assistente (Jamie Lynn Spears, inderdaad het kleine zusje van Britney) die hij bezwangerde. Dit alles heeft zijn weerslag op hun kinderen, en vooral op oudste zoon en atleet Tyler (Carson Rowland). Ook Dana Sue (Brooke Elliott, de sprankelende hoofdrolspeelster uit Drop Dead Diva) worstelt met de verantwoordelijkheden als alleenstaande ouder en als kok van haar eigen restaurant.

Gelukkig vinden beide dames elke week tijdens hun vaste margarita-avond een luisterend oor bij goede vriendin Helen (Heather Headley), een kinderloze advocate.

Misschien dat de makers toch wel ergens hoopten mee te kunnen liften op de nostalgische gevoelens die hun bijna-naamgenoot bij de kijker oproept (ook Steel Magnolias is overigens bij Netflix te zien). Maar voor opgewektheid, warmte en hoop ben je bij de eerste twee afleveringen van Sweet Magnolias toch echt aan het verkeerde adres.

Vooral Maddie en Dana Sue lijken een wedstrijdje te doen wie er het ongelukkigst is, al zitten hun kinderen hen dicht op de hielen. Zo wil Annie (Anneliese Judge), de dochter van Dana Sue, niets liever dan haar mistroostige geboortedorp zo snel mogelijk verlaten voor de grote stad. Daar, zo redeneert ze, zal haar foto-talent wél gewaardeerd worden (Annie tegen haar moeder: ‘Je begrijpt niets van mij, of van mijn kunst!’).

Sweet Magnolias stapelt cliché op cliché. Van de begripvolle en vooral ook sexy honkbalcoach (Justin Bruening) die staat te trappelen om Maddies lege bed op te warmen - en daarbij meer toespelingen maakt dan Roger Moore als James Bond - tot Maddies ex die zijn hoogzwangere verloofde overal rond paradeert en vindt dat respect van kinderen voor hun vader vanzelfsprekend is in plaats van iets dat je ook als volwassene moet verdienen.

Het enige echte charmeoffensief komt van Helen en in iets mindere mate van Tylers jongere broertje Kyle (Logan Allen), wel onder voorbehoud dat zijn onbeantwoorde verlangen naar Annie geen obsessie wordt. Aan Heather Headley (naast actrice ook zangeres en musicalster) is deze uitdaging zeker goed besteed, zelfs al is haar verhaallijn steevast ondergeschikt aan die van haar twee hartsvriendinnen en hun familie. Het maakt niet uit in welke situatie Helen zich bevindt - of ze nu de handen uit de mouwen steekt in een professionele keuken, een wanhopige winkeleigenaar bijstaat bij een naderend faillissement, of op zoek gaat naar de juiste voogd voor twee meisjes die net hun ouders zijn verloren - alles behandelt ze even capabel en met heel veel empathie. Als ik dan toch Sweet Magnolias met Steel Magnolias zou vergelijken, dan was zij Dolly Parton geweest. Je had Dolly, pardon, Heather wel een betere serie gegund.