Met Succession lijkt HBO een nieuw boegbeeld in huis te hebben. De serie biedt een inkijkje in het leven van een steenrijke familie die één van de grootste mediabedrijven ter wereld in handen heeft.
Maken macht en geld gelukkig? Dat is de hamvraag waar het om draait binnen de familie van patriarch Logan Roy (de altijd geweldige Brian Cox). Zijn voornemen om zijn media-imperium over te dragen aan zijn vier kinderen leidt tot een flinke strijd tussen de ongeduldige zoon Kendall (Jeremy ' Masters of Sex ' Strong) en de overige drie afstammelingen van Logan (zwart schaap Kieran Culkin steelt in eigenlijk al zijn scènes de show) die zich in het verleden juist van het bedrijf van pa wilden distantiëren.
Regisseur Adam McKay (The Big Short) en producent Frank Rich ( Veep ) weten met het intrigerende Succession verder te bouwen aan een oeuvre waarin zij hun fascinatie voor de rijken en machtigen der aarde vormgeven. In eerste instantie lijkt de serie, die HBO afficheert als nieuw boegbeeld voor de zender, sterk geënt op het leven van mediamagnaat Rupert Murdoch en zijn kinderen. Maar die gedachte ebt al snel weg wanneer het verhaal van de Roys in de zeven afleveringen die het eerste seizoen telt zijn eigen weg gaat.
Het steenrijke, licht verknipte gezin vol tamelijk onaangename personages die uiteindelijk alleen aan zichzelf denken, weet de aandacht in deze zeven uur durende introductie prima vast te houden. De makers beogen geen kritische verhandeling over het verband tussen geld en (on)geluk in het echte leven; in televisieseries biedt zo'n enscenering vooral een prima arena voor veel drama, complicaties en zwartkomische situaties. En het strak geproduceerde en aangenaam onvoorspelbare Succession is geen uitzondering op die regel.
Ondanks - of misschien juist dankzij - alle onhebbelijkheden die binnen het gezin hoogtij vieren, domineert het verlangen méér te leren over die gekrenkte, egocentrische mensjes die vechten om hun eigen plekje in de wereld - en dan het media-imperium Roy in het bijzonder - veilig te stellen. Al is het misschien maar enkel uit leedvermaak en in de wetenschap dat wij als gewone stervelingen gelukkig nooit met de dilemma's van het leven in zo'n ivoren toren geconfronteerd zullen worden.