Strike Back S05: intrigerende fastfoodserie die eigen beperking kent
• 06-02-2018
• leestijd 2 minuten
Om een Syrische terrorist te vinden wordt Section 20 van MI6 nieuw leven ingeblazen. De doorstart van Britse hitserie Strike Back biedt nieuwe personages, maar verder meer van hetzelfde (en daar is niets mis mee).
Zelfs de non-fictieboeken van schrijver Chris Ryan, die de basis vormden van de hitserie Strike Back, kregen veel kritiek te verduren van zijn voormalige collega’s van de Special Air Service waar hij in de Golfoorlog deel van uitmaakte. Ze zouden onrealistisch zijn en geen weergave van de dagelijkse realiteit van soldaten bieden.
Het is voor de kijkers van het nieuwe seizoen over de antiterreureenheid Section 20 verstandig om zich daar dus ook maar geen seconde om te bekommeren. De MI6-divisie wordt nieuw leven ingeblazen nadat in het Syrische grensgebied een gevaarlijke terrorist is ontsnapt.
De doorstart van succesnummer Strike Back kan na het zeer bevredigende slot van de vorige reeks overkomen als een gemakzuchtige zet van zenders Sky en HBO. En de band die de kijkers na vier seizoenen hadden met vorige leiders Stonebridge en Scott wordt vooralsnog met de nieuwe teamleden niet opgebouwd. Sergeants Dan McAllister (Warren Brown) en Samuel Wyatt (Daniel McPherson) zijn militairen zoals ze in films en series behoren te zijn: koelbloedig, spitsvondig en als het zo uitkomt een beetje menselijk. De operatie is nooit te gevaarlijk om tussendoor één of twee oneliners te plaatsen, waaruit duidelijk blijkt dat de betrokkenen lachen om gevaar. 'I only have two rounds left', lispelt één van de speciale soldaten in een penibele situatie. 'Then make them count!', luidt de repliek.
Er is netto weinig mis met Strike Back. Het verhaal is voorlopig intrigerend zat, de productiewaarde is hoog (zeker gezien het relatief lage budget) en er zijn genoeg explosies, schietpartijen en gespierde mannenlichamen om de aandacht vast te houden. De serie kent heel goed de beperkingen die het formulematige concept met zich meebrengt en probeert niets te zijn wat het niet is. Maar tegelijkertijd blijft Strike Back wel fastfood voor de ogen dat je weer bent vergeten zodra je de televisie, laptop of tablet hebt uitgezet.