SparkShorts: ontroerende en grappige animaties

In 1995 leidde Toy Story de animatiewereld een nieuw tijdperk in. De animatiestudio Pixar had een succesformule in handen om de kijker emotioneel (en ook financieel) te raken. Het bedrijf richtte aan het begin van het jaar het SparkShorts-programma op om individuele artiesten een platform te bieden om hun talenten te ontwikkelen. De SparkShorts worden in een korte tijd gemaakt met een aanzienlijk kleiner budget dan de gemiddelde Pixar-film, maar de makers hebben meer artistieke vrijheid.

Iedere Pixar-film bevat een waardevolle levensles, of het nu gaat om het belang van familie in Coco, of het nut van doorzettingsvermogen in Finding Nemo. De filmmakers kregen een half jaar de tijd om een animatie te creëren die aansloot bij hun persoonlijke ervaringen. Hierdoor zijn de korte films inhoudelijk niet de standaard Pixar-animaties.

De kleurrijke animatie Purl richt zich op de werkcultuur bij start-ups, waar er door de personages wordt gedronken (en het daaropvolgende braken), en er komen lichte beledigingen en dubbelzinnigheden voorbij. De donkere animatie Kitbull richt zich voornamelijk op empathie en contact leggen met anderen wanneer je het moeilijk hebt – met een onderliggende boodschap voor het belang van het adopteren van reddingsdieren. De gladde animatie Smash and Grab onderzoekt de monotone werkcultuur en werknemers die de sleur willen doorbreken. Hoewel Float zich richt op de bekende Pixar-thematiek rondom familie, ligt de aandacht nu op een vader-zoon-relatie waarbij de vader zijn kind dient te accepteren zoals hij is, en niet zoals hij wil dat zijn zoon is.

Naast de verschillende onderwerpen van de shorts hebben ze allen een andere animatiestijl. Purl lijkt het meest op een typische Pixar-short – maar nu is het hoofdpersonage een roze bolletje garen(!). Net zoals Float heeft het een kleurrijke 3D-animatiestijl. De handgetekende en geschilderde 2D-animatie Kitbull heeft een grove cartoonachtige stijl. De op actie georiënteerde sci-fi-animatie Smash and Grab combineert motion-capture met art deco-design.

Van de vier beschikbare shorts is Float de meest aansprekende animatie. Hier ontdekt een vader dat zijn jonge, schattige zoon kan zweven. Het probleem is dat zijn zoon begint te zweven wanneer hij gelukkig is, maar de mensen om hen heen met angst reageren op zijn bekwaamheid. De vader ziet zichzelf gedwongen om te kiezen of hij het talent van zijn zoon verborgen wil houden zodat de jongen zich aan kan passen aan zijn omgeving, of dat hij het gegaap over zich heen laat komen.

Maker Bobby Alcid Rubio ontwikkelde de animatie gebaseerd op de relatie met zijn autistische zoon. De short bevat weinig dialogen. In plaats daarvan ligt de nadruk op de gezichtsuitdrukking en lichaamstaal van de personages. Een kleine verandering in de houding van het kind, of de manier waarop een frons een gezicht verwringt, toont in een milliseconde veel emotie, en brengt het verhaal duidelijk over.

SparkShorts laat zien dat een creatieve vonk kan ontstaan wanneer je makers volledig de ruimte geeft om hun inspiratie te verwezenlijken.