De titel van de serie zegt genoeg. Maar hoewel de eerste seizoenen uitblonken in het schetsen van schrijnende situaties, lijkt de show steeds ongeloofwaardiger te worden.
Het zesde seizoen van de dramedy Shameless (geschreven door John Wells, die onder andere ook de populaire ziekenhuisserie E.R. produceerde) eindige net als de voorgaande seizoenen met een cliffhanger. Lip (Jeremy Allen White) stevent met zijn alcoholverslaving af op een zelfde leven als zijn hopeloze vader, Fiona (Emmy Rossum) blijft alleen achter na nóg een mislukte relatie en er is een nieuwe baby Gallagher in het spel. Hoewel dit zorgde voor het nodige drama, werd het niet écht spannend. Ook de eerste aflevering van het zevende seizoen is weinig schokkend.
De serie, die excelleerde in zijn absurdistische realisme, begint wat aan geloofwaardigheid te verliezen. De zwangerschap van Debbie (Emma Kenney) maakte veel los onder fans en was op zijn minst gezegd een verrassende wending, maar volgens velen out of character. Frank liet in het vorige seizoen nog iets van zijn zachte kant zien, maar besloot toch uiteindelijk Sean te vermoorden – zelfs voor Frank (William H. Macy) een wat drastische stap. In dit seizoen ontwaakt hij wederom na een coma van een maand (de man overleeft alles) en is hij terug bij af: het irriteren van zijn kinderen.
Van Ians (Cameron Monaghan) bipolariteit is weinig meer over. Hoewel hij in voorgaande seizoenen baby’s ontvoerde en vaak ongeoorloofd afwezig was, kan hij in het nieuwe seizoen ineens prima met zijn ziekte omgaan. Hij kapte vorig seizoen met z’n relatie met Mickey (Noel Roeim Fisher) omdat hij iemand wil die van ‘de echte hem’ kan houden, van de Ian zonder medicijnen. Toch lijkt hij vanaf dat moment braaf zijn pilletjes te slikken, want de vreemde buien blijven uit. Daarnaast laat Carl (Ethan Cutkosky) moeiteloos zijn gangsterleven achter zich, waar niemand (ook de maffiosi zelf) problemen mee lijkt te hebben. Liam zegt nog steeds geen woord.
Shameless werkt omdat het geen grenzen kent, en bestaat uit pijnlijke scènes en onvergeeflijke acties. Het is gedurfd, vulgair en extreem. Maar hoe schrijf je een einde aan zo’n serie, en kan je een einde maken aan een eindeloze stroom ellende? Goed, de nodige absurdistische momenten en portie drama zijn nog steeds aanwezig in het zevende seizoen. Maar een gezin kan maar een x aantal tegenslagen verwerken, en dit heeft tot gevolg dat de dramatiek niet meer zoveel impact heeft of spanning met zich meebrengt. Het wordt moeilijk om op deze manier empathie voor de personages op te brengen. De jongere kinderen worden nu ouder, maar vallen in dezelfde patronen als hun oudere broers en zussen. De show lijkt zich daarmee te herhalen – en met nieuwe baby’s die geboren worden, zou Shameless oneindig kunnen doorgaan.